Αναρωτιέμαι αν όλοι δίνουν την ίδια σημασία με εμένα στις μυρωδιές. Δίνω μεγάλη σημασία στις μυρωδιές ώστενα βαζω άρωμα πάντα μετά το μπάνιο.
Δεν μεταφέρω τις κολόνιες μου κάθε φορά που έρχομαι,όταν είμαι εδώ χρησιμοποιώ τις κολόνιες της μαμάς ή κάποιες παλιές δικές μου που δεν τους έχουν εξαντληθεί όλες οι σταγόνες.
Και δίνω τόσο μεγάλη σημασία στις μυρωδιές ώστε αυτή η παλιά,σχεδόν βαριά και καθόλου ξεθυμασμένη κολόνια να με γυρίζει βίαια στην πρώτη λυκείου. Η πρώτη λυκείου είναι κάτι που έχω αποβαλει βίαια από τον οργανισμό μου και το ίδιο βίαια είναι κάθε φορά που επιστρέφει και ευτυχώς την τελευταία φορά ήμουν αρκετά βίαια ώστε να χει εξαφανισθεί διαπαντός. Ωστόσο η κολόνια δεν γνωρίζει παρελθόν,θα είναι αυτή η κολόνια μέχρι να την τελειώσω,πράγμα που ορίζεται άτοπο από τα δεδομένα.
Η δευτέρα λυκείου ήταν σχεδόν αδιάφορη ήταν σαν να μην έγινε τίποτα,σαν να ήταν απλώς άλλη μια χρονιά σχολείου και τίποτα παραπάνω.Δεν είχε τίποτα από ζωή,τίποτα από περιπέτεια.Δεν είχε καν πολύ διάβασμα. Ήταν μια χαζή χρονιά.
Και από όλο το λύκειο η καλύτερη χρονιά ήταν η τρίτη. Η τρίτη ήταν γεμάτη μυστήρια,must take αποφάσεις,διλλήματα,αμφιβολίες,λάθη και πολύ πολύ διασκέδαση. Ακούς Λορέλ? Η τρίτη ήταν η καλύτερη :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου