Έλεγα πως είμαι αισιόδοξη κι είπα στον Σ. να σταματήσει να σκέφτεται τόσο απαισιόδοξα -οκ,στην καλύτερη περίπτωση ρεαλιστικά- γιατί είμαστε τοξότες after all.
Αυτό ήταν δύο μέρες πριν πω την πιο αμφιλεγόμενη φράση που έχω ξεστομίσει. Δύο μέρες πριν από χτες. Μια φράση που σημαίνει "η ζωή μου είναι υπέροχη" και ταυτόχρονα "η ζωή μου δε γίνεται καλύτερη,μόνο χειρότερη γίνεται".
Είπα,
μάλλον τους ανθρώπους που μ'αρέσουν,τους έχω ήδη γνωρίσει.
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
4 σχόλια:
Πολλα κλαμμενα ποστ πηρε το ματι μου τελευταια και δεν μ αρεσει,τοξοτρια.Που μενει ο μαλακας ο λεγαμενος ?Θα το κανω να φανει σαν ατυχημα.
χαχα τι γλυκό :) μπα,κανένας μαλάκας,κανένα ατύχημα. Απλώς...κανένα ευτύχημα. Nobody's fault.
Τους ανθρώπους που μ'αρέσουν τους έχω ήδη γνωρίσει. Το λέω και εγώ τα τρία τελευταία χρόνια, τοξότης παρακαλώ και άρα επίσης (αναγκαστικά λόγω τοξότη πάντα ε) αισιόδοξη.
Ανυπομονώ να ανακαλέσω! :)
Φιλί
αχ μπίρι μπίρι,είναι όντως καιρός να ανακαλέσουμε :)
Δημοσίευση σχολίου