να λησμονήσω μπορεί

Μου έκανα δώρο ένα σετ από κάτι πετρόλ και το καινούριο βιβλίο της πιο ταλαντούχας αχώνευτης γυναίκας. Ύστερα θα πήγαινα στο αγαπημένο μου μαγαζί για να το διαβάσω αλλά έκανα μια στάση. Έκανα μια στάση γιατί στην Αριστοτέλους ήταν κάτι παιδιά με πνευστά και τύμπανα κι έπαιζαν Bregovic. Κι αυτά τα σκηνικά-ή η πιθανότητα αυτών των σκηνικών- είναι που με κάνουν να λατρεύω αυτή την πόλη.

Τους άφησα λίγα λεφτά κι άκουσα το βενζινάδικο (του οποίου ο ορίτζιναλ τίτλος προφανώς δεν είναι το βενζινάδικο αλλά δεν ξέρω και ποιος είναι) όσο κάπνιζα ένα κάμελ και παρατηρούσα τον κόσμο.  Σκεφτόμουν όλη την ώρα από μέσα μου τους στίχους κι ένας μου κόλλησε στο μυαλό αλλά αυτό θα το πω αργότερα.Το χειροκρότημα ήταν λιγοστό σε σχέση με τον κόσμο,όμως τους συγχώρεσα γιατί σκέφτηκα πως ίσως κι αυτοί να φορούσαν γάντια σαν κι εμένα και να χειροκροτούσαν μάταια,σαν κι εμένα.

Φεύγοντας θυμήθηκα πως κάπνισα το τελευταίο κάμελ και σκεφτόμουν πού να χει περίπτερο. Έκανα στο μυαλό μου ένα σενάριο στο οποίο το περίπτερο είχε μόνο τα καινούρια συλλεκτικά πακέτα,που είναι μια γελοιότητα και σε τίποτα δε θυμίζουν τον τρυποκάρυδο ακυρώνοντας έτσι τον λόγο που καμιά φορά θυσιάζω τα στριφτά για χάρη τους, και σκέφτηκα πως θα τα παιρνα και θα απογοητευόμουν και πως δε θα μπορούσα να κάνω τίποτα γι αυτό γιατί τι να πεις στον περιπτερά? γιατί δεν κράτησες ένα παλιό πακέτο? Ευτυχώς όταν έφτασα στο περίπτερο δεν είπα στον περιπτερά να πάει να γαμηθεί κι αυτός κι ο γρύλος του. Αντ' αυτού ζήτησα ένα γαλάζιο κάμελ κι εκείνος μου δωσε ένα γαλάζιο κάμελ απ'τα παλιά,απ'αυτά με την καμήλα που θυμίζουν τον τρυποκάρυδο. Μόλις το είδα είπα "δόξα το θεό!" κι ο περιπτεράς μάλλον με πέρασε για εντελώς ηλίθια.

Ο στίχος που λέτε είναι όλα τα χατίρια μου τ'άργησες πολύ.