Καταλαβαίνω κάθε λεπτό κάθε μέρας να περνάει βασανιστικά αργά, καταλαβαίνω τη σημασία της λέξης ανυπόφορα. Και χτες σε μια τεράστια παρέα με κιθάρες παιζόταν το μη μου ξαναφύγεις πια κι αγκάλιασα την αγαπημένη και βρέθηκα ξαφνικά να κλαίω σ' ένα μπαλκόνι με θέα όλο το Βόλο κι όλο το Πήλιο. Γιατί κατάλαβα και τι σημαίνει ανυπολόγιστα σκληρός.
Νιώθω να με βαραίνουν τα βλέφαρά μου και νιώθω τα μάτια μου να μη στεγνώνουν σήμερα και νιώθω κι όλη την έκταση της υπερβολής μου και νιώθω αδύναμη να της αντισταθώ.
Γιατί όλα υπερβολικά είναι. Και τώρα θα γαμήσω το κλίμα όπως μόνο ένας άνθρωπος των θετικών επιστημών μπορεί να κάνει, γιατί σκέφτομαι τις υπερβολές σε διάγραμμα με Χ και Υ άξονες.
Κι ύστερα γίνομαι πάλι ένα απλό κορίτσι και σκέφτομαι πόσο θλιβερό είναι που τείνουν έτσι ασυμπτωτικά προς τους άξονες χωρίς ποτέ να τους αγγίζουν.
Υπερβολικά θλιβερό.
4 σχόλια:
Διάβασα αυτές τις σκέψεις σου από το Σάββατο ακόμα, κι ήθελα τόσο πολύ να σου γράψω. Όχι γιατί έχω κάτι σοβαρό να πω... αλλά να, είναι εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου δύο άνθρωποι που δεν έχουν "γνωριστεί" ποτέ να βρίσκονται σε παρόμοια συναισθηματική φάση.
κι όσο για το τι είναι υπερβολικό και τι όχι, εσύ και εγώ το ξέρουμε. Εσύ το ξέρεις. Κι όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.
Βασανιστικό και θλιβερό ως το τέλος, αλλά τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν δυο φράσεις που μου είπε ένας φίλος εδώ:
1)"A. tu es une grande fille"
2)"...Il faut accepter."
:)
κοίτα,τις μισές μέρες νιώθω une grande fille, τις άλλες μισές νιώθω tres fucking petite :P
με το accepter τώρα..χμ, κάποια πράγμα θέλουν acceptance και κάποια άλλα fight ;) κι είμαι fighter, to be honest :D
φιλιά και καλή τύχη :)
πάνω που πάω να αποφασίσω, και τα δύο τελικά μου φαίνονται εξίσου δύσκολα γαμώτο.
στα πλαίσια αισιοδοξίας των τελευταίων ημερών θα προσθέσω "προς το παρόν τουλάχιστον" :)
όσο για το très fuckin' petite αυτό δεν φεύγει από πάνω μας με τίποτα. Απλά καμιά φορά, κάνει ησυχία.
ααα ό,τι αρχίζει με το "στα πλαίσια της αισιοδοξίας", εμένα πολύ με αρέσει!
καλημέεερα!
Δημοσίευση σχολίου