Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

κάποιος θα πατήσει play*

Η σοφή μου φίλη μου είπε μια φορά για να με ηρεμήσει "εσύ έχεις ταλέντο να γνωρίζεις κόσμο". Μου φάνηκε παράξενο κοπλιμέντο -πρώτη φορά μου το έκαναν άλλωστε. Αλλά είχε ένα δίκιο, η κοινωνικότητα είναι κάποια ιδιότητα, το λεγόμενο people skills.

Αυτό σκεφτόμουν, που λες, καθώς περίμενα τον προαστιακό. Η λατρεία μου για τα τραίνα είναι γνωστή κι ίσως συμβάλει στη φιλικότητά μου, εξάλλου η καλή διάθεση μάλλον σε κάνει καλή παρέα. Στη διάρκεια αυτής της αναμονής, που λες, παρηγόρησα μια νέα, φρεσκοχωρισμένη και γλυκύτατη γυναίκα, που έχει 2 μικρά παιδιά. Συζήτησαμε διάφορα από τα καινούρια της προβλήματα κι ύστερα της είπα πως οι δικοί μου γονείς χωρίσαν ενώ ήμουν στην εφηβεία -δύσκολη ηλικία, να τα λέμε κι αυτά- και όμως βγήκα μια χαρά. Μου είπε πως φαίνομαι πολύ ισορροπημένη και μ'αυτό τον τρόπο καθησύχασε κι εμένα και τον εαυτό της. Ορίστε παράδειγμα του πόσο βοηθάει η αλληλεπίδραση με αγνώστους ώρες-ώρες.

Λατρεύω την αλληλεπίδραση με αγνώστους.
Οπότε να, ίσως γι αυτό είμαι και καλή σ'αυτό.
Είναι μάλλον το χόμπυ μου.

Κι ύστερα ένα ακόμα τραίνο.
Και είπαμε, έχω ταλέντο στο να γνωρίζω ανθρώπους. 

*


6 σχόλια:

casper85 είπε...

Κι εμένα μου αρέσει η αλληλεπίδραση με αγνώστους. Δεν έχεις προσδοκίες και άρα δεν έχεις και απογοητεύσεις...

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

τώρα αυτό το είπες στον άνθρωπο με τα greatest expectations EVER :P

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Λέω να σου ανάψω μια φωτιά, να έχεις να παίζεις με τα καρβουνάκια της.
Τι θα έλεγες, να ερχόσουν στις 25 του μηνός στις 6 μμ,στο TABYA (Μελενίκου 14), που έχουμε συνάντηση διάφοροι τρελαμένοι bookcrossers, να πάρεις ή ακόμη και αν θέλεις να φέρεις, κάποιο βιβλίο, να γνωριστούμε κιόλας;
Ε;
Τι λες;
Καλημέρα είπα;

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ σήμερα όλο απορρίπτω σαλονικιώτικες προτάσεις και καθόλου δε μ'αρέσει :( δε θα'μαι θεσνικη βρε επίκουρε εκείνες τις μέρες.. να με ενημερώνεις όμως για προσεχείς συναντήσεις :)

ΥΓ με ντροπή παραδέχομαι πως είχα πάρει κάποτε ένα βιβλίο από το bookcrossing κάποιων starbucks που έκλεισαν και ακόμα το χω. θα θελα να το φέρω να εξιλεωθώ :Ρ

Σιχαμένη Αγάπη είπε...

Λοιπόν αυτό το ποστ με έκανε πολύ όμορφα να χαμογελάσω. Μου έκαναν το ίδιο κοπλιμάν πριν από κανένα μήνα και δεν το είχα καν προσέξει στα ατού μου. κι ήταν και για 'μένα η πρώτη φορά που μου το έκαναν -την ίδια στιγμή που έλεγα για τον εαυτό μου πόσο άθλια είναι τα social skills μου-

Και έρχομαι να δηλώσω παρόν με το σχόλιο και βλέπω την αναφορά στο ΤΑΒΥΑ, που είναι ο τελευταίος έρωτας της πόλης όπου πέρασα και το σημερινό απόγευμα.

Όσο για το bookcrossing και τις ενοχές σου, κορίτσι ίσως αν σου πω ότι έκανα το ίδιο κατά τη διάρκεια μιας μοναχικής μου βόλτας με ένα βιβλίο που πήρα από μια γέφυρα σε μια ξένη χώρα να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. (Έγραφε όμως στην αφιέρωση "pour toi" και από κάτω στα ελληνικά "για σένα" - δεν μπορούσα να το θεωρήσω κάτι λιγότερο από κάρμα)

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ τι καλά :)

μωρέ εγώ το είχα προσέξει στα ατού μου, αλλά ποτέ δεν το είχα στο μυαλό μου σαν κάτι που μπορεί να μου δίνει ελπίδα. δηλαδή οκ είμαι κοινωνική,δεν το είδα ποτέ όμως σαν σχεδία. τώρα το βλέπω. I will survive γαμώ :Ρ

ρε κι εσύ θεσσαλονίκη μένεις; ε πρέπει να πιούμε καφέεεε!

καλά το βιβλίο εννοείται πως ήταν κάρμα και σου ανήκει δικαιωματικά κι εγώ στη θέση σου δε θα σκεφτόμουν ΚΑΝ να το επιστρέψω οπουδήποτε.

ΥΓ ρε αξιαγάπητη αγάπη (δε μου πάει η καρδιά να σε πω σιχαμένη,παρντόν), δεν μπορώ να μη ρωτήσω: τι ζώδιο είσαι;; :P