Αυτή η κατάσταση που ο άλλος σου σπάει τα νεύρα κ ανεβάζεις παλμούς και μετά θέλεις κι άλλο, λέγεται κάπως; Γιατί φοβάμαι πως κάπως λέγεται.
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
10 σχόλια:
Εγώ το λέω:
"Μπλέξαμε..."
ωραία,γιατί είναι μια άλλη λέξη που δε θέλω να πω. μπλέξαμε λοιπόν.
το πρόβλημα είναι οτι το μπλέξαμε, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε άλλες λέξεις, που ξέρουμε καλά, αλλά φοβόμαστε να παραδεχτούμε.
Δεν στο παίζω έξυπνη, στα ίδια είμαι κι εγώ...
αχ κάσπερ.
αχ κάσπερ.
είμαι πολύ αποτελεσματικά in denial, let me be :P
αυτό αγαπητό κορίτσι μπορείς να το πεις και "πονάω αλλά μ' αρέσει"...
αααυτό ρε Δημήτρη :)
να πεταχτώ και να παραφράσω:
"Με πονάς αλλά μ'αρέσει..."
;)
casper σε βρίσκω ζορισμένη κι εσένα. εσύ πονάς ή σε πονάνε;
Πότε πονάω, πότε με πονάνε.
Ισορροπία! :)
Δημοσίευση σχολίου