Όπως έλεγα μόλις στη λορέλ, η σημερινή μέρα δεν είναι για μένα ιδιαίτερη, ούτε με την καλή αλλά ούτε και με την κακή έννοια.
Δε με κάνει να χαίρομαι για τον έρωτα καθόλου περισσότερο απ' τις υπόλοιπες μέρες, ούτε να λυπάμαι για την έλλειψη του περισσότερο απ' τις υπόλοιπες μέρες.
Είναι ένα Σάββατο που είχε ήλιο κι είχα φίλους κι ήταν ωραία,που θα δω Γκρέυ'ς ανάτομυ και βάμπαιρ ντάιαριζ γιατί έτσι γίνεται τα Σάββατα, που δεν καθάρισα το σπίτι,όπως συνήθως γίνεται τα Σάββατα, γιατί παρουσίαζα εργασία.
Και που θα μου λείψεις.
Όπως ακριβώς και τις υπόλοιπες μέρες.
Και που ξέρω πως αν στο πω θα μου πεις κι εγώ πως σου έλειψα.
Και ξέρω πως θα το εννοείς μ' όλη την ψυχή σου.
Δεν ξέρω όμως πώς θα το εννοείς.
Θα μάθω όμως και δεν πειράζει.
Προς το παρόν θα ακούσω αυτήν εδώ τη σεξολίστα και τίποτα περισσότερο ρομαντικό.
Γιατί πρόσφατα ενημερώθηκα για τον όρο vanilla,ε, και δε μου πάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου