Χτες ξάπλωσα να κοιμηθώ με τις κουρτίνες μισόκλειστες.
Συνήθως κοιμάμαι με κουρτίνες και παντζούρια ανοιχτά κι αυτό κάνει σε πολύ κόσμο εντύπωση. Το κάνω γιατί δε μ' αρέσει να βλέπω μια συμπαγή επιφάνεια πριν κοιμηθώ,θέλω να κοιτάω προς τα έξω και να βλέπω όντως το έξω.
Χτες όμως οι κουρτίνες ήταν μισόκλειστες κι από ένα κομμάτι ουρανού φαινότανε τα σύννεφα κι ήταν πάρα πολύ φωτεινά. Ήταν πανσέληνος. Και το είχα ξεχάσει. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πώς ό,τι είχα κάνει αφού έπεσε ο ήλιος, το είχα κάνει με πανσέληνο και δεν το ήξερα καν.
Άνοιξα τις κουρτίνες και κοιτούσα τα σύννεφα μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου.
Δε μ' αρέσει να χάνω τα φεγγάρια.
*and shines over the sea.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου