Λοιπόν καθώς ξημέρωνε η Πέμπτη, κι ενώ ακόμα είχε πηχτό σκοτάδι, η ώρα περνούσε γρήγορα. Ήταν ήδη 3μιση. Ύστερα η ώρα πέρασε ακόμα πιο γρήγορα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι κι άνοιξα να δω τον καιρό για αύριο -για σήμερα δηλαδή, που ήταν ήδη η ίδια μέρα με τη στιγμή που ξάπλωσα...γουατέβερ. Κι είδα πως ξημερώνει στις 6:07 κι ένιωσα πως θα 'ναι πολύ κρίμα να κοιμηθώ μισή ώρα πριν ξημερώσει, ειδικά εφόσον δε νύσταζα καθόλου.
Αλλά δε μου αρκούσε να δω να ξημερώνει και να κοιμηθώ. Δε νύσταζα αφού.
Σηκώθηκα λοιπόν απ' το κρεβάτι, έπλυνα το πρόσωπό μου, ετοίμασα πρωινό.
Άνοιξα τα παντζούρια και παρατήρησα τα πάντα να αλλάζουν χρώμα.
Στην αρχή το μόνο που φαινόταν από τις απέναντι πολυκατοικίες ήταν το φως από τους καυστήρες στα μπαλκόνια. Ύστερα από λίγο, αυτό ήταν το μόνο που δε φαινόταν.
Κάθισα στο τραπέζι που είναι κάτω απ το παράθυρο. Εννοώ κυριολεκτικά πάνω στο τραπέζι, κι έτσι ήμουν στο ίδιο επίπεδο με το περβάζι (κάτι που αν έβλεπε η μαμά μου -ή και η κυρία απ το δίπλα μπαλκόνι- θα θεωρούσε τρομερά επικίνδυνο). Εκεί, κάτω απ' το παράθυρο και μακριά απ' τον υπολογιστή, ήπια λίγη από την αυτοσχέδια μόκα μου (δε μ' αρέσει πολύ ο φραπές, όμως θέλω λίγο καφέ το πρωί, κι έτσι πίνω ένα κρύο πράγμα που έχει μέσα νεσκαφέ,κακάο,ζάχαρη και παγάκια).
Ώσπου έγινε τελείως μέρα και σκέφτηκα πως όπου να 'ναι θα πάψει η ησυχία και κάτι πρέπει να κάνω για να νιώθω πως την έχω εκμεταλλευτεί πλήρως, πριν ο κόσμος αρχίσει να πηγαίνει στις δουλειές του. Έτσι αποφάσισα να κάνω γιόγκα, αλλά για πρώτη φορά χωρίς βίντεο. Έκανα απλά ό,τι ένιωθα πως θέλω να κάνω. Κι είχε ησυχία και ένα τόσο ξεκούραστο φως.
Ύστερα έβαλα δεύτερο πρόγραμμα, ήπια το υπόλοιπο πρωινό μου ρόφημα κάτω απ' το παράθυρο κι ένιωσα ευγνωμοσύνη για τη θερμοκρασία, το φως αλλά και για το σήμα της ερτ.
δεν ξέρω ακόμη στ’ αλήθεια αν γιατρεύτηκα
θέλω να ’ρθω να σε βρω
χθές το βράδυ ξανά σ’ ονειρεύτηκα
ΥΓ νόμιζα πως το τραγούδι λέει "χτες το βράδυ ξανά σ' ερωτεύτηκα". θα προτιμούσα να λέει αυτό.
2 σχόλια:
Καλημέρα Στεφ :*
καλημέρα ζουζού μου :*
Δημοσίευση σχολίου