Βάζω μουσική.
Στρίβω τσιγάρο.
Κάθομαι με σβηστά φώτα, τυλιγμένη με μια πετσέτα και καπνίζω.
Κι είναι ίσως η στιγμή της μέρας που είμαι περισσότερο ο εαυτός μου.
Με μουσική, με ησυχία και με σκοτάδι.
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
2 σχόλια:
Μα είναι γνωστό. Μόνο με σκοτάδι, ησυχία και μουσική μπορείς να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου. Είναι που ξεμυτίζουν και τα πιο κρυμμένα κομμάτια του ;)
άι νόου :)
Δημοσίευση σχολίου