Είναι τρομακτικό το πόσα δεν ξέρουμε για τους άλλους.
Οι άνθρωποι σχετίζονται, με τον απλούστερο μέχρι τον πιο σύνθετο τρόπο, ανταλλάζουν μέρες από τις ζωές τους για να αλληλεπιδράσουν με κάποιον, για ν' ανταλλάξουν απόψεις και πληροφορίες και φιλιά κι όταν σταματάει αυτή η αλληλεπίδραση, όταν χάνεις τον άλλον από το οπτικό σου πεδίο -ναι, τόσο κυριολεκτικά- δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει στη ζωή του.
Μπορεί να δουλεύεις και να 'ρθει κάποιος να σου κάνει παρέα, κάποιος που έχετε ανταλλάξει 2-3 μέρες από τις ζωές σας ο ένας για τον άλλον, κάποιος που έχετε ανταλλάξει 2-3 αξιόλογα πράγματα και ιδέες και διάφορα. Και σου κάνει παρέα και πίνει ένα ποτό, καπνίζει τέσσερα τσιγάρα και φεύγει. Και σ' έχει αφήσει να δουλεύεις και το μυαλό του πάει μέχρι εκεί. Ότι θα δουλέψεις, θα σχολάσεις, θα πας σπίτι, θα κοιμηθείς. Δεν έχει ιδέα.
2 σχόλια:
δεν θα ήταν επίσης τρομακτικό το να γνωρίζαμε τα πάντα; ενώ τώρα μπορούμε να μπλέκουμε σε σκέψεις για το πως μπορεί ο άλλος να περνάει τον χρόνο του όταν δεν τον περνά μαζί μας και να χτίζουμε τον μύθο μας για αυτούς..
ναι, εννοείται!!
βέβαια- αν και το καταλαβαίνω αυτό που λες για το χτίσιμο του μύθου, επειδή το έχω κανει στο παρελθόν- τώρα είμαι σε φάση "δεν ξέρω και δε θέλω και να ξέρω". Go figure.
Δημοσίευση σχολίου