before the attraction ferments*

Σήμερα έχει αρκετό κρύο. Δεν το κατάλαβα μέχρι που βγήκα έξω· με έναν περίεργο και μάλλον ενστικτώδη τρόπο, είχα ντυθεί επαρκώς. Είχα δουλειές να κάνω, είχα αποφασίσει πως θα πάρω το ποδήλατο αλλά χαζοψιχάλιζε και δεν ήθελα ξαφνικά να βρεθώ με το ποδήλατο στην καταιγίδα. Έτσι αποφάσισα πως, σε περίπτωση καταιγίδας, θα βρεθώ απλά πεζή χωρίς καπέλο και ομπρέλα. Φάνηκε καλή ιδέα. Εν τέλει δεν έβρεξε παραπάνω από ψιχάλα και δεν είμαι και σίγουρη αν ήταν και βροχή αυτό που έπεφτε, όταν είχα περπατήσει ήδη ένα πεντάλεπτο, συνειδητοποίησα πως είναι νιφάδες αυτά που πέφτουν στη φάτσα μου και ένιωθα τα μάγουλά μου κόκκινα και ξερά απ' το κρύο. Και κάποια άλλη μέρα μπορεί να σιχτίριζα που δεν είναι πια αλκυονίδες αλλά σήμερα ξέρεις τι σκεφτόμουν; Σκεφτόμουν "δεν πειράζει".

Όχι απλά τίποτα δεν πειράζει, είναι κι όλα κάπως όμορφα. Το κρύο είναι κάπως όμορφο κι η συννεφιά κάπως όμορφη είναι κι αυτή και οι υπάλληλοι στο υγειονομικό ήταν ευγενέστατοι**.

Ναι και που λες, περπατούσα χαμογελώντας πλατιά συνέχεια και χαμογελούσα κοιτώντας κάτω, ντεμέκ ταπεινό χαμομηλάκι, αλλά καμιά φορά δεν άντεχα και κοιτούσα τον ουρανό και χαμογελούσα και σ' αυτόν ε και καμιά φορά περνούσε κανένας άνθρωπος και χαμογελούσα και σ' αυτόν -  είναι ίσως το χόμπυ μου να χαμογελάω σε αγνώστους, όταν ανταποδίδουν δε, κάνω πάρτυ. Ναι και καμιά φορά χαμογελούσα με ένα διαφορετικό χαμόγελο κι ύστερα δάγκωνα τα χείλια μου και ντρεπόμουν και σκεφτόμουν πως είναι ωραίες αυτές οι μέρες.

Για να καταλάβεις πόσο καλή διάθεση έχω: θα μαγειρέψω σήμερα. Εγώ δεν μαγειρεύω όταν δεν είμαι χαρούμενη. Αλλά σήμερα θα μαγειρέψω. Χα!

** Αυτό μου συμβαίνει σχεδόν πάντα, όποιος θέλει να τον βοηθήσω να βρίσουμε δημόσια υπηρεσία, δεν μπορώ. Έχω ελάχιστες κακές εμπειρίες και δεν μπορώ να τις θεωρώ κανόνα, μόνο εξαίρεση. Γενικά να χαμογελάτε στον κόσμο, ειδικά στον κόσμο που θέλετε να σας εξυπηρετήσει, συνήθως πιάνει.

*kiss me improperly and pull me apart