Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016
do not panic
Το φως είναι πολύ φωτεινό, το σκοτάδι πολύ σκοτεινό, η ροκ είναι πολύ αγχωτική, οι μπαλάντες πολύ καταθλιπτικές, η παρέα πολύ φορτική, η μοναξιά πολύ ανυπόφορη. Πεινάς, ζαλίζεσαι,τρως, θες να ξεράσεις, ανεβάζεις παλμούς, καπνίζεις, ζαλίζεσαι, θες να ξεράσεις, κοιτιέσαι στον καθρέφτη, θες να κλάψεις. Θες κάποιον να πάρεις τηλέφωνο, αλλά δε θέλεις κανέναν. Όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό, μπορείς ωστόσο να γράψεις γι αυτό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Γενικά όταν είμαι κάπως χάλια, έχω ανάγκη οι άλλοι να είναι χαρούμενοι για να παίρνω κουράγιο.
Αλλά κι αυτό που είμαστε όλοι χάλια, είναι μια παρηγοριά, φεν νιώθεις μόνος :/
για πάρα πολύ καιρό το να είμαι καλά ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με το να είναι οι άλλοι καλά. αλλά ρε κάσπερ πλέον θέλω να είμαι (και) εγώ καλά. άσε που όπως λες, ούτε οι άλλοι είναι :Ρ
Δημοσίευση σχολίου