Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τη σονάτα του σεληνόφωτος.
Πάντα μου άρεσε, αλλά πρώτη φορά τη νιώθω.
Αντιλαμβάνομαι πως είναι δύσκολο να με πάρει κανείς στα σοβαρά
καθώς η ώρα είναι 04:11 το πρωί
αλλά ίσως οι μεγάλες συνειδητοποιήσεις να συμβαίνουν τις πρώτες πρωινές ώρες.
Ίσως.
Που λες, γύρισα στο σπίτι με τα πόδια.
Θα μπορούσα να έχω γυρίσει με το αυτοκίνητο,
αλλά προτίμησα να κοιτιόμαστε λίγο ακόμα
και να θυσιάσω αυτή την πολυτέλεια.
Είπα στους φίλους μου πως ήθελα να χορέψω,
αλλά η αλήθεια είναι πως ήθελα απλώς να σε κοιτάζω.
Έκανα στο μυαλό μου έναν φανταστικό διάλογο,
έναν όπου σου λέω πώς νιώθω κι ότι
παρόλο που, σε αντίθεση με σένα,
εγώ χρόνο έχω,
δεν έχω παρόλα αυτά τη διάθεση να τον διαθέσω
σε κανέναν άλλον
γιατί κανένας δε θα μου άρεσε όσο εσύ.
Και τότε εσύ θα με ρωτούσες πού το ξέρω;
Και θα σου έλεγα
το ξέρω
το δοκίμασα
δεν ωφελεί
άφησέ με να 'ρθω μαζί σου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου