Βλέπω Penny Dreadful. Είναι δύσκολο να ταυτιστεί κανείς με σουπερνάτουραλ σειρά με μαγείες και λυκάνθρωπους και απέθαντα πλάσματα. Γι αυτό συνήθως τις σαπουνοπερίζουν αυτές τις σειρές και κάνουν μια θνητή πρωταγωνίστρια να διχάζεται ανάμεσα σ' ένα βαμπίρ κι έναν λυκάνθρωπο, γιατί χωρίς το ντράμα δε θα ταυτιζόταν κανείς.
Εγώ όμως ταυτίζομαι λίγο με τη Βανέσσα. Καταλαβαίνω απόλυτα ένα πράγμα: τα μάτια της που είναι συνεχώς έτοιμα να κλάψουν. Τη διαρκή της πάλη με τον εαυτό της. Που προσπαθεί να απαλλαγεί απ' το κακό της. Που τέλος καταλαβαίνει πως είναι κομμάτι της και σταματάει να το πολεμάει. Και περιμένω να δω τι θα κάνει τώρα. Τα μάτια της είναι ακόμα έτοιμα να κλάψουν. Και τα δικά μου. Και περιμένω να δω τι θα κάνω τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου