someday, somehow, I' m gonna make it all right but not right now

Είναι λίγο παράδοξο το πόσο σχεδιάζω το μέλλον, έρχεται σε αντίστροφη αναλογία με το πόσα κάνω για να έρθει - καλά, θα έρθει θέλω,δε θέλω αλλά θέλω να πω δεν προσπαθώ ιδιαίτερα να έρθει και να είναι όπως φαντάζομαι, απλά περιμένω με κάποιον τρόπο να μου κάνει τη χάρη.

Θέλω να τελειώσει η εξεταστική, να μην έχει πάει χάλια, ύστερα να πάω στη Θεσσαλονίκη και να την αγαπώ και να θέλω να μείνω μαζί της για πάντα (όχι απαραίτητα να το κάνω, αλλά για λίγο να το νιώσω), να πηγαίνω για μπάνια στη Χαλκιδική και να πιω κοκτέιλ στο Έθνικ (το καλύτερο μπιτσόμπαρο του κόσμου). Ύστερα να είμαι πάλι στην πόλη, να είμαι στο δωμάτιό μου, η μπαλκονόπορτα να είναι ανοιχτή και να φυσάει αέρας, να με πιάνει αλλεργία αλλά να μην πειράζει, να διαβάζω για τα μαθήματα του Σεπτεμβρίου, να τα καταλαβαίνω, να είμαι σίγουρη πως θα τα πάω καλά.

Κι ύστερα να έρθει η ώρα και να τα πάω στ' αλήθεια καλά, να είμαι πάλι εδώ, να με φιλοξενεί κάποιος φίλος, να διαβάζουμε και να γράφουμε κι ύστερα να βγαίνουμε και να γιορτάζουμε, να τελειώσει κι αυτή η εξεταστική, να 'χει πάει καλά, να μη νιώθω πλέον άχρηστη, αχάριστη και τεμπέλα, να νιώθω εντάξει, να νιώθω "προσεχώς μηχανικός", να μην έχω συνειδητοποιήσει πως έφυγα από 'δω για πάντα, όχι, αν το συνειδητοποιήσω δεν ξέρω πώς θα νιώθω, δηλαδή ξέρω και δε θέλω, όχι πάλι, όχι θεέ μου δε θέλω να νιώθω έτσι, προτιμώ να μη νιώθω τίποτα.

Να όπως τώρα, τώρα δε νιώθω τίποτα, πολλοί θα διαφωνήσουν, θα μου πούνε "μα αφού σε απασχολεί άρα κάτι νιώθεις", αλλά δεν είναι έτσι παιδιά, είναι όπως οι τύψεις που καμιά φορά προσπαθώ να νιώσω αλλά δε νιώθω κι ύστερα νιώθω τύψεις επειδή δε νιώθω τύψεις, να, κάπως έτσι και με τα συναισθήματα, δε νιώθω τίποτα και νιώθω άσχημα, όπως λένε και οι jolly roger "δε νιώθω τίποτα/ ή μάλλον όχι/ νιώθω ένα τίποτα που τίποτα δε νιώθει".

Ναι και που λες, όχι δε θα το συνειδητοποιήσω, θα σκέφτομαι πως έφυγα διακοπές, ή πως είμαι σε επαγγελματικό ταξίδι, πως κάνω εράσμους στη Θεσσαλονίκη, δεν ξέρω τι στο διάολο. Ύστερα θα είναι φθινόπωρο και θα βρω ένα ωραίο καφέ να δουλεύω, θα βρω κι ένα χόμπυ, ίσως μπαλέτο που πάντα ήθελα και ποτέ δεν έκανα, ίσως λάτιν που είμαι ήδη καλή και το αγαπώ, ίσως εναέρια γιόγκα που τόσο θαυμάζω και φοβάμαι και ξέρω πως σου κάνει κορμάρα.

Ίσως κάποια στιγμή να περνάνε οι μέρες και να μ' αρέσουν, ίσως να μ΄αρέσει η ζωή μου, ίσως ακόμα κι ο εαυτός μου να μ' αρέσει.