Αγαπώ τον πληθυντικό αριθμό.
Όχι με τη ρομαντική έννοια του "εμείς".
Αγαπώ να τον χρησιμοποιώ.
Λέω "σας παρακαλώ" και "αν σας είναι εύκολο"
στις πωλήτριες και στις σερβιτόρες
και στους πωλητές και στους σερβιτόρους
και σε όλους τους ανθρώπους που δε γνωρίζω.
Μου άρεσε και όταν μου απευθύνονταν στον πληθυντικό
οι άνθρωποι που τους σέρβιρα.
Δε μου άρεσε πάντα·
στην αρχή ζητούσα να μου μιλάνε στον ενικό
κάνοντας το γνωστό ηλικιακό αστείο.
Το συνήθισα όμως σε βαθμό που το υιοθέτησα κιόλας.
Δε νιώθω πως ο πληθυντικός κρατάει τους ξένους πιο μακριά.
Δε νιώθω πως είναι ψυχρός κι απόμακρος.
Νιώθω πως είναι ένας τρόπος να δώσεις στους ανθρώπους
τη σημασία που ίσως έχουν.
Μπορεί να μην αξίζουν τον πληθυντικό σου.
Το να τους τον στερείς όμως είναι αγενές για τον εξής λόγο:
είναι σα να έχεις ήδη αποφασίσει πως δεν τον αξίζουν,
χωρίς καν να τους γνωρίσεις.
Όλοι οι άγνωστοι δικαιούνται να τους μιλάς στον πληθυντικό.
Όλοι οι άγνωστοι δικαιούνται να σκέφτεσαι γι αυτούς
πως μάλλον έχουν σημασία.
15 σχόλια:
Όλοι οι άγνωστοι αξίζουν αυτό το μικρό κομματάκι ευγένειας :)
Μα ναι!
Εμένα μου φαίνεται πολύ όμορφο να μιλάς στον πληθυντικό.
Είναι πολύ πιθανό να σου ζητήσει ενικό ο άλλος.
Αλλά είναι τόσο ωραία πρόθεση!
Ω! Κι εμένα μου αρέσει ο πληθυντικός! Τον θεωρώ ένδειξη σεβασμού. Και τον χρησιμοποιώ πάντα σε όσους πρωτογνωρίζω ή σε αγνώστους. Εκτός εάν είναι κάποιος πολύ μικρότερός μου σε ηλικία!
Να φανταστείς ότι ακόμα και όταν άνοιξα το παλιό μου βλογ, στα σχόλια απευθυνόμουν στον πληθυντικό. Μέχρι που μου ζήτησαν να τον σταματήσω, διότι αισθανόντουσαν κάπως. Δεν μου είπαν πώς, αλλά κάπως!
Κι έτσι στα βλογ απευθύνομαι, πλέον, στον ενικό. Τουλάχιστον όπου αισθάνομαι άνετα ή όπου είμαι σίγουρη ότι ο/η γράφων/γράφουσα θα μπορούσε, ηλικιακά, να είναι παιδί μου!
Σε εσένα π.χ. απευθύνθηκα αμέσως στον ενικό. Ίσως γιατί αισθάνθηκα οικεία εδώ πέρα μέσα. Και πώς αλλιώς να αισθανόμουν σ' ένα βλογ που φέρει τον τίτλο "ροδοζαχαρένια παραλία" και μου θυμίζει το πολύ, πολύ, πολύ αγαπημένο μου Ρόζα Ροζαλία, από την Λιλιπούπολη;
Καλό μήνα ευχήθηκα; Όχι.
Καλό μήνα!
μα είναι ένδειξη σεβασμού, είναι πολύ σημαντικός ο πληθυντικός!
Εγώ στο μπλογκ μιλούσα εξαρχής στον ενικό, εκτός αν καταλάβαινα πως κάποιος είναι πολύ μεγαλύτερος. Αλλά είναι αυτό που λες με την οικειότητα· γράφουμε καμιά φορά τόσο προσωπικά πράγματα που θα ήταν άσχημο να τα σχολιάζουμε μιλώντας στον πληθυντικό. Σα να τα βλέπαμε σαν έργο τέχνης κι όχι σαν κατάθεση ψυχής.
Αχ ναι η Ρόζα Ροζαλία!
Νομίζω είναι ξεκάθαρο πως από εκεί προέκυψε ο τίτλος του μπλογκ, αλλά μπορεί να είναι και η πρώτη φορά που το επισημαίνει κάποιος! (μπορεί βέβαια και να έχω ξεχάσει με τα χρόνια παλαιότερες επισημάνσεις).
Παιδί σου,ε;
Πάντως μικροδείχνεις χεχε!
ΥΓ Μήπως να σας μιλάω στον πληθυντικό, Αρτίστα;
Α πολύ σωστά!
Καλό μας μήνα!
Είναι κι ο μήνας μου :D
(λόγω γενεθλίων)
Ε μα ναι! Δεν μπορούμε να μιλάμε για τα λαστέξ μας (ένα τυχαίο παράδειγμα έφερα) και να ρωτάμε π.χ. "αρτίστα, σας κόβει το λαστέξ στον μηρό;"!
Όχι, να μου μιλάτε στον ενικό, αγαπητό κορίτσι που θέλατε πολλά!
Άλλωστε (συ είπας), μικροδείχνω! Και σε αυτό ευθύνεσαι εσύ, που με τον τίτλο του βλογ σου, με γυρνάς στα χρόνια που άκουγα από το ραδιόφωνο την Λιλιπούπολη!
Άρα, ενικός αριθμός!
Ω! Ωραίος μήνας για γενέθλια!
και εγώ φαν του πληθυντικού :) για τις δυο τελευταίες γραμμές του ποστ σου σίγουρα και επίσης γιατί σε αυτήν την εποχή της ισοπέδωσης των πάντων ένα μικρό κομματάκι ευγένειας (που είπε και η κασπερ)βοηθάει! σαν ένα μικρό λουλούδι στις γκρίζες συνομιλίες μας
Πολυ ωραιος ο πληθυντικος τι να σας πως... ειδικα οταν εισαι στο μετρο και σου λεει ο 16αρης "Παρακαλω κυριε καθηστε"... σου αναβουν τα λαμπακια και μουρμουρας "θα θελε η μανα σου να εχει εναν κυριο σαν και μενα αναμεσα στα ποδια της;"
Περα απο την πλακα δε νομιζω να υπαρχει ανθρωπος που να μιλαει σε εναν ανθρωπο που τον γνωριζει εκεινη τη στιγμη και να μην μιλησει στον πληθυντικο ακομα και αν ειναι μικροτερης ηλικιας.
αρτίστα μου, πολύ γέλασα με τα λαστέξ μας :D
ενικός λοιπόν!
κομμεντέιτορ, για σενα ήμουν σίγουρη παιδί μου, φαίνεσαι ευγενικός άνθρωπος εσύ (ή μήπως φαίνεστε; :Ρ)
μανόλο μην είσαι τόσο σίγουρος ότι μιλάνε στον πληθυντικό όλοι. Εσύ μιλάς στις σερβιτόρες στον πληθυντικό; Αν ναι, μπράβο, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία λέει "κοπελιά θα μας φέρεις λίγο νερό" πχ και όχι "δεσποινίς, θα μας φέρετε λίγο νερό;".
Και το δεσποινις μ αρέσει σαν προσφωνηση πολύ, να το πω κι αυτό.
Αν παω σε αγνωστο μαγαζι φυσικα και στον πληθυντικο ειτε αντρας ειτε γυναικα σερβιτορος! Εκτος απο τα στεκια που τις ξερω και σαν αλλος Βλασσης Μπονατσος αρχιζω τα καφρικα "κοοοοριιιιτσαααρααα μου"! :P
χαχαχαχα α ρε Βλάσση!
ε καλά άλλο άμα τους ξέρεις, τους λες και με το όνομά τους.
Εύγε παιδί μου!
α έχω κι ερώτηση: σου 'χει πει όντως 16αρης αν θέλετε κύριε να καθίσετε; :'D
Ναι ρε στο ΜΕΤΡΟ πολλες φορες! Και "θειο" με εχουν πει στο ταχυδρομειο! Φταιει που βαφω ασπρα τα μαλλια μου απο μικρος για να αρεσω στις γυναικες και τους ξεγελαω! :P
Χαχαχαχα!
Με το άσπρο στοχεύεις σε λουκ τζέρεμυ άιρονς, ντάνιελ ντέυ λιούις ή κριστοφερ λη στον άρχοντα πχ; :Ρ
(όχι, δεν έχω πιστέψει πως βάφεις όντως άσπρα τα μαλλιά σου, πλάκα κανω :Ρ)
ΥΓ Ψηφίζω ντάνιελ δαγκωτό
Δημοσίευση σχολίου