Όσο για κείνη την ιστορία υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Η καλύτερή όμως είναι πάντα αυτή που κλαις.
Αγαπούσα πάντα τους συνανθρώπους μου κι αυτό είναι μία απ'τις αρετές στις οποίες ανάλωσα τη ζωή μου.
Διότι και το να'σαι συνεχώς απελπισμένος προσβάλλεις το Θεό.
~
Κι αυτή η αλλόκοτη ευδαιμονία που νιώθεις καμιά φορά,ακόμα κι όταν όλα γύρω σου έχουν γίνει στάχτη - ίσως αυτό είναι ο Θεός.
Κι ίσως σκέφτομαι, η Κόλαση είναι ένα παιχνίδι που κερδίζεις.
Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ'την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ'το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό.*
Για κάτι πιο συναρπαστικό εγώ θα έλεγα. Για κάτι που σε πιάνει απ'τη μέση και σε πετάει στον ουρανό και χαίρεσαι ακόμα και την πτώση- χαίρεσαι κυρίως την πτώση γιατί βλέπεις πόσο υπέροχη είναι η ζωή σου ακόμα κι από ψηλά και πόση τύχη -θεέ μου πόση τύχη!- είχες για να τα ζήσεις όλα αυτά. Κι όταν τελειώσει η πτώση και τότε θα χαίρεσαι γιατί θα σκέφτεσαι "έφτασα επιτέλους,πόσο χαίρομαι που είμαι και πάλι κοντά". Κι αν κάτι απ'αυτά που λέω βγάζει κάποιο νόημα τότε το νόημα είναι πως ό,τι αξίζει στον άνθρωπο είναι να ζήσει έστω μια φόρα στη ζωή του μια ιστορία της προκοπής.**
Και παρόλα αυτά τα όμορφα ή έστω γλυκόπικρα,παρόλη την τρυφερότητα που κρύβουν οι βιολέτες και οι εποχές εγώ μόνο έναν στίχο σκέφτομαι κι αυτός είναι για "μια γυναίκα τόσο θλιμμένη που ο κόσμος θα'πρεπε να ξαναρχίσει".*
*Τάσος Λειβαδίτης-Βιολέτες για μια εποχή
**Διονύσης Χαριτόπουλος-Ο άνεμος κουβάρι
ΥΓ καμιά φορά το πάω καλά με τη θεωρία περί αισιοδοξίας και έρωτα και χαράς και I feel pretty oh so pretty. Αλλά μη γελιέστε,στην πράξη ακούω διάφανα κρίνα.
6 σχόλια:
"Μια ιστορία της προκοπής." Γιατί αν κάτι είναι που μένει, είναι αυτό ακριβώς.
Υπέροχο! (Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην ήταν υπέροχο ένα ποστ που έχει Λειβαδίτη, βιολέτες και ζωή...)
Μ.
χαίρομαι που σ'άρεσε :)
χτες διάβασα στα χειρόγραφα του φθινοπώρου πως "αυτό είναι το υπέροχο: ότι το υπέροχο δεν υπάρχει"
:)
Θα σου πω κάτι που καλό δεν είναι. Αλλά θα το πω και δεν θα σε πειράξει. Είδα τον τίτλο. Πέρασα μία στα γρήγορα όλο το κείμενο να δω που αναφέρεσαι στα Διάφανα. Αυτό με ένοιαζε. Παρακινούμενος από τον τίτλο ήθελα να δω μόνο το τι έλεγες για τα Διάφανα. Ήταν η τελευταία σου πρόταση. Αυτό ήταν το ποστ για μένα. Η τελευταία σου πρόταση. Εκεί άρχισε, εκεί τέλειωσε. Διότι στην πράξη δεν ακούμε Διάφανα Κρίνα. ΕΙΜΑΣΤΕ Διάφανα Κρίνα. Οπότε σόρυ που δεν διάβασα όλο το ποστ σου, αλλά μου έταξες Διάφανα Κρίνα στην αρχή, ΑΥΤΟ και διάβασα. :)
χαχαχα εντάξει βρε χοπ,καλά έκανες,αφού δεν ένιωσες εξαπατημένος πάλι καλά :Ρ
δεν μπορεί να μην το χεις προσέξει πάντως: πολύ συχνά βάζω τίτλο στα κείμενα από τραγούδι,και μετά δεν το αναφέρω πουθενά παρά μόνο στον τίτλο. Τυχερή ήμουν δηλαδή που κάτι ανέφερα στο τέλος γιατί μετά μπορεί να λάμβανα απειλητικά μέιλ ε? :Ρ
αχ ρε γαμώτο ξέρεις πόσο μου λείπουν ώρες ώρες? τι κρίμα να περπατάς στο δρόμο και να ξέρεις πως δε θα δεις πουθενά αφίσα για λάιβ τους. κι αυτόν τον μαλάκα μόνο του δε γουστάρω να πάω να τον δω.
ουφ,είμαστε όντως διάφανα κρίνα.
Ρε συ ποιο τραγούδι τους είναι που λέει μέσα στους στίχους για κάτι λεπτά διάφανα κρίνα? ψάχνω ψάχνω και δε βρίσκω.
Καλή χρονιά,ε?
:)
Καλή χρονιά μικρή. Εντάξει δεν θα σε απειλούσα να δεν έγραφες κάτι. Και έχω παρατηρήσει τους τίτλους σου. Απλώς έψαχνα με αγωνία να δω τι θα έγραφες για διάφανα γιατί πάντα με ενδιαφέρει ότι γράφεται για τα Διάφανα.
Δεν είναι καθόλου απίθανο πάντως να δεις αφίσα τους. Στο τελευταίο Ροκγουέιβ, ο Θάνος είχε πει ον στέιτζ ότι "από Σεπτέμβρη και πάλι μαζί με τα Διάφανα". Είχα ρωτήσει τότε τον Παντελή και μου είχε πει ότι ο Θάνος βιάστηκε πολύ αλλά όντως το συζητούσαν και όντως πήγαινε καλά το θέμα. Όπως ξέρουμε ακόμα δεν έχει γίνει όμως κάτι.
ναι το διάβασα αυτό που είπε από Σεπτέμβρη με τα Κρίνα,αλλά είδα ότι από Σεπτέμβρη πουθένα τα κρίνα και σκέφτηκα ότι μόνος του θεώρησε ότι θα επανασυνδεθούν :Ρ
αχ μακάρι ρε,μακάρι!
αυτός ο παντελής ρε παιδί μου,τι ποιητής είναι ο άνθρωπος. να ζήσει να τον χαιρόμαστε.
Καλή χρονιά χοπ!
Δημοσίευση σχολίου