κάτι να γυαλίζει

Το αδιάφορο γκρι μπλουζάκι με το ινδιάνικό στολίδι μου για το λαιμό, έμοιαζε ξαφνικά έθνικ.

Έθνικ και καλοκαίρι. Καλοκαίρι στην αιώρα του ethnic με τα σανίδια πάνω απ την άμμο , κάτω από αχυρένιες ομπρέλες, πάνω από ένα χρωματιστό αλκοολούχο κοκτέιλ κι απέναντι απ το εντυπωσιακότερο ηλιοβασίλεμα που έχεις δει.

Η αιώρα δεν είναι από δίχτυ αλλά από ύφασμα μαλακό. Και όταν βουλιάζω εκεί δεν κάνω καμία προσπάθεια να επικοινωνίσω με την παρέα. Όλοι θέλουν να με ρωτήσουν τι έχω κι εγώ κλείνω τα μάτια κι ελπίζω να μην το κάνουν «για να μη με ξυπνήσουν».

Μαγεία είναι οι καταστάσεις που στο μυαλό σου έχουν καταχωριθεί σαν καλοκαιρινές παρόλο που θυμάσαι πως χιόνιζε. Είναι οι άνθρωποι που σου δίνουν την αίσθηση πως τα μάτια τους είναι γαλανά. Αλλά δεν είναι. Μαγεία είναι τα καλειδοσκόπια κόντρα στο φως και να κοιτάς την ομίχλη μέσα από γυμνά κλαδιά.

Το όμορφο δεν είναι τα κλαδιά, είναι η ομίχλη πίσω τους. Το ήξερα πως δε θα καταλάβαινες. Ήξερα πως δε θα καταλάβαινες και πάλι και θα μου λεγες «το διατύπωσες λάθος, τα κλαδιά εννοείς πως σ αρέσουν, όχι η ομίχλη». Ήμουν μικρή για να παρατηρώ πως μ αρέσει η ομίχλη μέσα από χειμωνιάτικα δέντρα κι ήταν λογικό να νομίζεις πως κάτι λέω λάθος. Αλλά δεν είχα ανάγκη καμία λογική αντίδραση. Κι εσύ ακόμα δεν το χεις καταλάβει αυτό και νομίζεις πως όσα γράφω έχουν κάποιο λάθος γιατί δεν είναι και τόσο λογικά. Αλλά ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος. Για μένα, φυσικά.

Λυπάμαι που σου θυμώνω, εσύ δε θυμάσαι καν εκείνο το ταξίδι αλλά εμένα το δασκαλίστικο ύφος σου με πλήγωσε και σκέφτηκα «λες να μην καταλαβαίνω τι είναι αυτό που μ αρέσει και να το λέω έτσι γιατί δεν μπορώ να το πω αλλιώς?».

Ξέρεις δεν μ αρέσουν τα κλαδιά. Μ’αρέσει η ομίχλη πίσω τους. Και κάποιος με ρώτησε αν τα μάτια μου ήταν πάντα ίδιο χρώμα. Γιατί τα θυμόταν, λέει, γαλανά. Πού να χωρέσει εδώ λογική που σε ένα μήνα κλείνω τα 17 και θέλω δώρο τα άπαντα της Σώτης Τριανταφύλλου, ένα κάτι οτιδήποτε σε χρώμα τιρκουάζ, και ένα ζευγάρι παραμυθένια μάτια που να ξεγαλάνε πως είναι τάχα γαλάζια .

Ξέρω πως τα μάτια σου είναι γαλαζοπράσινα, αλλά εγώ πάντα τα θυμάμαι καστανά.