Ένας έρωτας φτηνός
Τρομαγμένος, λιγοστός
Δεν μ αρέσει η φτήνια. Προτιμώ τις καλές τιμές έναντι των φτηνών τιμών.Καταλαβαίνεις τη διαφορά(?). Υπάρχει.
Είναι να πληρώνεις την αξία αυτού που αγοράζεις.
Είναι να «πληρώνεις» την αξία αυτών που σου δίνονται.
Ξέρεις είμαι σ’εκείνο το μέρος που πηγαίναμε μαζί. Σκέφτομαι πως είναι χαζό να το λέω έτσι γιατί δεν πήγαινα μόνο μαζί σου εκεί. Έρχομαι εδώ με όλο τον κόσμο κι ίσως αυτό να είναι ένα σημάδι πως τελικά δε με πληγώνεις και τόσο πολύ.
Δε με πληγώνεις εσύ.
Με πληγώνει που κάθομαι εδώ μόνη μου και γράφω ακριβώς όπως ο τύπος στην ανεμόεσσα που τον χαζεύαμε με την Μ.
Με πληγώνει που γύρω μου ξεκαρδίζονται στα γέλια. Είναι σαν να κάνω κάτι λάθος,σαν να είμαι σε ένα μέρος όπου ο κόσμος κανονικά γελάει αλλά εγώ όχι.
Απ’την άλλη όμως τι κακό έχει η αντικανονικότητα? Μεγάλη συζήτηση άνοιξα και δεν το θέλω. Κυρίως επειδή είμαι ένα άτομο που δεν πιστεύει στη λέξη «κανονικά». Αν όταν λες «κανονικός άνθρωπος» δεν έχεις μια εικόνα στο μυαλό σου τότε δεν ξέρεις πως είναι ο κανονικός άνθρωπος. Αφού δεν υπάρχει ή υπάρχει κι έχει άπειρες μορφές.
Α.Μ. Απροσδιόριστη Μορφή.
Το αγαπημένο μου. Στα μαθηματικά και παντού.
Απροσδιοριστία είσαι κι είσαι μυστήριο που γουστάρω να ζω κι ας μην το λύνω.Ας είσαι η Malholland drive μου που όλοι μου λένε να μην την δω την γαμωταινία γιατί δε θα βγάλω άκρη. Κι όσο μου το λένε τόσο περισσότερο θέλω να τη δω την ταινία γιατί είναι πρόκληση. Και μέσα σ’όλα αυτά τη σιγουριά μου δεν την χάνω και σκέφτομαι πως θα τη δω και θα καταλάβω. Μπορεί να μην καταλάβω το σωστό αλλά τι σημασία έχει?
Malholland drive μου, λοιπόν θα σε ξεσκεπάσω. Κι αν όχι θα ‘χω διασκεδάσει πολύ προσπαθώντας να το κάνω κι ακόμα κι αν δεν το καταφέρω(που,ας μη γελιόμαστε,είναι το πιθανότερο) θα με σκεπάσει κι εμένα η θολούρα σου. Και το βλέπω σαν ευλογία.
Και σκέφτομαι θολούρα και ομίχλη και υπάρχουν συνθήκες όπου τα φώτα να φαίνονται ομορφότερα παρά μέσα απ’την ομίχλη? Μάλλον έτσι μου φαίνεται εμένα γιατί ξέρεις έχω μια έμφυτη ροπή στις δύσκολες καταστάσεις. Έτσι αγαπάω πιο πολύ τον χαρούμενο εαυτό μου όταν έχω κακοπαθήσει πρώτα. Ομοίως αγαπώ τα φώτα αφού περάσουν από σύννεφα καθισμένα στο κεφάλι μου μέχρι να με φτάσουν.
Κι αν ποτέ σε αποκαλέσω «φως μου» αυτό θα εννοώ, να είσαι σίγουρος.
And I still haven’t found what I’m looking for.
4 σχόλια:
Υπέροχη η γραφή σου.
Όπως πάντα, όταν σε διαπερνά ο ποιητικός οίστρος της-υποτιθέμενης-εγκατάλειψης.
Είναι η ώρα όπου τα πάντα τα βλέπουμε πίσω από το πέπλο της ομίχλης, που κρύβει την ασχήμια των καταστάσεων και ωραιοπιεί την ζωή.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές, χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Διαπαιδαγώγησαν την ψυχή μου.
Πάντα να θέλεις περισσότερα.
Γεια χαρά!
ειλικρινά σ'ευχαριστώ για το "υποτιθέμενης" ανάμεσα στις παύλες. Είναι επιτακτική ανάγκη να το ακούω πού και πού πως δεν υπάρχει στ αλήθεια.Ανάγκη όμως.
Καλό βράδυ :)
Na to deis to Mulholland drive. De tha vgaleis akrh. Alla poios eipe oti ta wraia pragmata sth zwh einai auta sta opoia vgazoume akrh?
H mallon tha vgaleis akrh. Th dikh sou. Giati panta oi dikes mas akres einai kalyteres. Stis tainies. Kai sth zwh.
Kai ti kaneis otan exeis vrei auto pou zhtas? Pws tou dineis na katalavei oti eisai auto pou zhtaei?
A.M. kai A.T. en même temps... That's a tough one girl... alla mhn to vazeis katw, nai?
:*
After all δεν ειμαι ο μονος που νοιωθω σαν ανορθογραφια σε αυτη την ζωη, διπλα σε ολους αυτους που 'διασκεδαζουν'.. Αυτοι βεβαια ειναι πιο αδειοι απο εμας προσπαθωντας να καλυψουν ενα μεγαλυτερο κενο, πεφτοντας σε μεγαλυτερες ακροτητες, υποκρινομενοι τους χαρουμενους.. Ουτε τους εαυτους τους δεν μπορουν να κοροϊδεψουν. Oh well εν προκειμενω, θα σου ελεγα το εξης:
When so many are lonely as seem to be lonely, it would be inexcusably selfish to be lonely alone.
Au revoir ;)
Δημοσίευση σχολίου