Όταν ήμουνα μικρή -κι ύστερα κι όταν μεγάλωσα- η μαμά μου είπε να βρω έναν άντρα που θα τον θαυμάζω για κάτι.
Γιατί ο έρωτας φεύγει κι η ομορφιά συνηθίζεται, αλλά ο θαυμασμός μένει.
Δίκιο είχε η μαμά, η μαμά πάντα έχει δίκιο.
Σήμερα που λες σκεφτόμουν, αν μεγαλώσω κι άλλο και αν κάνω παιδί κι αν αυτό το παιδί είναι κορίτσι,τι θα το συμβούλευα;
Το σκέφτηκα ώρα κι ύστερα κατέληξα πως θα 'λεγα "Παιδί μου βρες έναν άντρα που να 'ναι σαν κρύο ντουζ το κατακαλόκαιρο. Να σ' ανατριχιάζει και να σ' ανακουφίζει".
5 σχόλια:
Να σε αγαπάει, σαν την ελευθερία του.
Να είναι ελεύθερος να σε αγαπά.
πολύυυυ μεγάλη κουβέντα αυτό :)
καλέ, τώρα κατάλαβα πως είσαι ο επίκουρος, πού να καταλάβω με το ευάγγελος μίχος! αχ πόσο συγκινήθηκα :)
Γιατί κάθε λέγκο, μόνο του πονάει...
:)
και γιατί μαζί κάνουν τόσο ωραίες πολιτείες :)
Δημοσίευση σχολίου