- Έχεις δει τα φτηνά τσιγάρα;
- Όχι.
Καμία ελπίδα.
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
4 σχόλια:
πόσο αγαπημένη ;
πόσο παράξενο
να καίγεται το στομάχι σου ακόμα
για μια τέτοια νύχτα μ'αυτόν που σ'έχει ήδη εντυπωσιάσει...
δε θα σε εντυπωσιάσει μόνο ένας άνθρωπος στη ζωή σου.
αυτό λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου.
αποστομοτικό - ρεαλιστικό (;) όπως και να 'χει.
;)
όσο για το ένστικτο επιβίωσης που λέγαμε, δεν θα έλεγα ότι είμαι τόσο τυχερή όσο εσύ. Περισσότερο το ρίχνω στην φουκαριάρα την αξιοπρέπεια και το πείσμα.
γλυκιά μου,αξιοπρέπεια καμιά φορά είναι να κοιτάς λίγο τον εαυτό σου. στο λέω γιατί σε κόβω σαν εμένα, που μου είναι τρομερά δύσκολο να κοιτάω τον εαυτό μου. αλλά κάν'το καμιά φορά :)
τυχερή έχω υπάρξει σε πολλά πράγματα, αλλά το ένστικτο αυτό δεν έχει σχέση με τύχη. δεν είμαι τόσο τυχερή, είμαι τόσο fucking damaged :)
Δημοσίευση σχολίου