Whatever you do, don't fall asleep*

Κλείνω τα φώτα,κλείνω τα πατζούρια,κλείνω τα τηλέφωνα.
Κάνω ό,τι προβλέπεται για να έχεις ήσυχο ύπνο.
Αλλά ήσυχος ύπνος δεν προβλέπεται.

Και τώρα θυμήθηκα ότι μόνη μου κοιμάμαι καλύτερα.
Μεταξύ μας, όποιος λέει πως δεν κοιμάται καλύτερα μόνος του, λέει ψέματα,έτσι;
Δε γίνεται να προτιμάς να μοιράζεσαι το κρεβάτι.
Δηλαδή, πράγματι, καλύτερα κοιμάμαι μόνη μου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως κοιμάμαι καλά.

Εκτός από κείνη τη μέρα.
Που παραδέχτηκα πως, εντάξει, προτιμώ να κοιμάμαι μόνη μου.
Κι ύστερα,για να με διαψεύσω, έκανα τον πιο ήσυχο ύπνο, δεν είδα όνειρα, και ξύπνησα ακριβώς στη στάση που με πήρε ο ύπνος σα να μη μεσολάβησε καθόλου χρόνος.

Να, αυτά σκεφτόμουν χτες κι άλλαζα συνέχεια θέση και κοιμόμουν και ξυπνούσα και όλα μ'ενοχλούσαν και έβλεπα κι αυτά τα όνειρα.
Κοιμόμουν,ξυπνούσα κι ήταν σα ν' αλλάζω κανάλι.
Αλλά ξέρεις, όλα έπαιζαν κάποιο άρρωστο θρίλερ.
Ε βέβαια.
Ροδοζαχαρένια είμαι στον ξύπνιο μου.
Στον ύπνο μου είναι στοιχειωμένη.

*αυτό είναι το περίφημο tagline απ'τον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες, το οποίο δεν εxω δει και ποτέ δε θα δω, γιατί είπαμε, εγώ τα θρίλερ τα βλέπω στον ύπνο μου, δεν ψήνομαι να τα βλέπω και στον ξύπνιο μου. και μεταξύ μας ποτέ δεν κατάλαβα την ψυχαγωγία του να φοβάσαι. δεν είναι κάτι που μ'αρέσει να νιώθω και δεν θα το προκαλούσα ποτέ από μόνη μου.