Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

ανατινάζεται το φως

Μωρέ το θέμα ξέρεις ποιο είναι;
Το θέμα είναι οι doors και τα ξύλινα σπαθιά και το γεγονός πως δεν ξέρουν πολλοί άνθρωποι όλα τα τραγούδια τους απέξω.
Αυτό είναι το θέμα.


4 σχόλια:

George Kontogiannis είπε...

Before you slip into unconsciousness
I'd like to have another kiss,
Another flashing chance at bliss,
Another kiss, another kiss

Ο πρώτος στίχος που μου έρχεται στο νου όταν ακόυω τη λέξη Doors! Απίθανοι δυστηχώς όχι και απέθαντοι...

Καλημέρα!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

:Ο δεν το ήξερα αυτό!
καλά των doors υπάρχουν τραγούδια που δεν τα ξέρω, η δική μου ειδίκευση είναι τα ξύλινα σπαθιά :Ρ

πάντως το πρώτο των doors που μου έρχεται στο μυαλό είναι

Unhappy girl
Left all alone
Playing solitaire
Playing warden to your soul
You are locked in a prison
Of your own devise
And you can't believe
What it does to me
To see you
Crying

George Kontogiannis είπε...

Ναι. Φημίζονται για το κέφι που κάνουν οι doors. (Σαρκαστικό γέλιο)
Έτσι γίνεται όταν γράφεις ποίηση και μετά ψάχνεις νότες να τη ντύσεις. Δε βγαίνει και πάντα αισιόδοξο το τραγούδι. ...
Δες και τη ταινία Doors. Ο Βάλ Κίλμερ δίνει ρεσιτάλ υποκριτικης...!
Καλή συνέχεια!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

χαχαχα :D
ειδικά το lament, απ τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις για πόσο κεφι μιλάμε :Ρ

αχ είναι πάρα πολλες οι ταινίες που δεν έχω δει και πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να δω, αυτή είναι στη λίστα.

τα φιλιά μου!