baggage

Όσα πράγματα δε θα πάρω μαζί μου, θα τα χαρίσω ή θα τα πετάξω (εντάξει, κάποια θα τα πουλήσω σε φιλική τιμή). Τα πράγματα που δεν παίρνεις μαζί σου όταν μετακομίζεις είναι
1. αυτά που βασικά και πριν δεν ήθελες, απλά δεν τα πετούσες κιόλας και 2. αυτά που μπορεί και να ήθελες αλλά δε θα έμπαινες και στον κόπο να τα μετακομίσεις για να τα 'χεις. Τα υπόλοιπα είναι για πέταμα ή για χάρισμα (ή για πούλημα σε φιλική τιμή). Σκέφτηκα πως αυτός είναι ένας καλός τρόπος να αξιολογείς πολλά πράγματα στη ζωή σου. Από αντικείμενα μέχρι καταστάσεις και ανθρώπους. Θα τον έπαιρνες μαζί σου σε μετακόμιση; Θα ήθελες να συνεχίσεις να είσαι σ' αυτή την κατάσταση και στην καινούρια πόλη; Και στο καινούριο σπίτι; Ή η μετακόμιση χρησιμεύει σαν διαφυγή;

Ό,τι θεωρητικά δε θα παίρναμε μαζί μας...ε μήπως να το αφήναμε;

closing walls and ticking clocks II *

Ήμουν πάντα τρυφερή φίλη. Και γκόμενα μάλλον τρυφερή ήμουν, αλλά αυτό δε θα μας απασχολήσει αυτή τη στιγμή. Είμαι τρυφερή φίλη. Θα σε πάρω αγκαλιά σε ένα μπαράκι και δεν πα' να νομίζουν όλοι ότι είμαστε ζευγάρι; Θα σου δώσω και φιλάκι. Κι όταν δε θα είμαι καλά, θέλω οι φίλοι μου να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά. Κι όταν αυτοί δεν θα είναι καλά θα τους χαϊδεύω την πλάτη και θα τους παίρνω διακριτική αγκαλίτσα, μη μας περάσουν και για φλώρους δυο μέτρα παλικάρια.

Θα μου λείψουν οι φίλοι μου, αλλά δε θέλω γκραν αποχωρισμό γιατί ξέρω πώς θα ήταν κάτι τέτοιο και νομίζω πως δε θέλω. Γι αυτό λέω σταδιακά στον καθένα πως θα μου λείψει ή πως τον αγαπώ, για να μη μου πέσουν όλοι μαζί.

— Αχ ρε χαζό, θα μου λείψεις. Είσαι πολύ εντάξει παιδί.
— Αχ ευχαριστώ! Ε κι εμένα θα μου λείψεις προφανώς.

~

— Θα σου λείψω;
— (αμήχανο γέλιο) Είσαι κακιά.
— Εσύ είσαι κακός.

~

— Ρε πολύ σ' αγαπώ.
— Κι εγώ ρε σκατό.

~

Ακούω πολύ Editors. Ακούω σχεδόν μόνο Editors. Βασικά ακούω πολύ το Sugar. Βασικά ακούω σχεδόν μόνο το Sugar. Αν επιτρεπόταν να ακούσεις ένα τραγούδι ένα συγκεκριμένο αριθμό συνεχόμενων φορών, σίγουρα το έχω ξεπεράσει. Γι αυτό τώρα έβαλα τη λίστα να παίζει, για να σταματήσω να σκέφτομαι μόνο "there is sugar on your soul / you're like no one I know". Και τώρα σκέφτομαι

People are fragile things you should know by now

Be careful what you put them through

Δεν το πιστεύω όμως. Είμαι πολλά. Αλλά fragile δεν είμαι, ρε φίλε. Ε όχι και fragile.

 * να ψάχνεις τίτλο για το ποστ, να βρίσκεις, να σκέφτεσαι πως κάτι σου θυμίζει και μάλλον τον έχεις ξαναχρησιμοποιήσει, να κάνεις γρήγορη αναζήτηση στο μπλογκ, όντως τον είχες ξαναχρησιμοποιήσει. Πριν σχεδόν ακριβώς 2 χρόνια. Όταν δε μετακόμιζες, αλλά σκεφτόσουν πώς θα 'σαι όταν θα μετακομίζεις. Και σκέφτηκες ακριβώς τον ίδιο τίτλο. Και τότε και τώρα. Ε μ' άρεσε αυτό. Πολύ μου άρεσε. Και τα καλαμάκια τελειώνουν.

it's in the water, baby*

Λυτρωτικά πράγματα υπάρχουν πολλά
κι ίσως όλα μαζί να μην πιάνουν μία
μπροστά σε μια αναπάντεχη βροχή

 *it's in —

I got guns in my head and they won't go*

Ξέρεις τι θέλω;
Θέλω ένα αγόρι που να 'χει κι αυτό πιστόλια στο κεφάλι του
και να 'χει μεγάλη αγκαλιά
Κι όταν θα μ' αγκαλιάζει με τα μεγάλα του χέρια
τα πιστόλια μας ξαφνικά θα γυρίζουν προς τον ουρανό
κι αντί για σκοτωμούς θα κάνουν γιορτή
και πυροτεχνήματα

*spirits in my head and they won't go

there is sugar on your soul

Άκουσα instrumental blues για καμιά ώρα κι έγραψα κι άλλους στίχους. Νομίζω είναι καλύτεροι από τους πρώτους. Σίγουρα τους αγαπώ περισσότερο. Αυτή τη φορά δεν τους έγραψα επειδή μου είπε κάποιος "θες να μου γράψεις στίχους;" -που και μ' αυτό δεν έχω πρόβλημα,αν μου πεις "γράψε" θα γράψω-, τους έγραψα γιατί ένιωσα ξαφνικά την ανάγκη.

Την επόμενη μέρα έβαλα να ακούσω μια λίστα που είχα καιρό.
Κι έφτασε σ' αυτό το τραγούδι κι ύστερα δεν μπόρεσα να ακούσω τίποτα άλλο όλη μέρα.
Δεν ήθελα ν' ακούσω τίποτα άλλο όλη μέρα.


There is sugar on your soul
You're like no one I know

 

fire

- Τι θα γίνει μ' εμάς;

- Τίποτα, δεν υπάρχει "εμείς".

- Δεν ήθελα να απαντήσεις.

- Να μη ρωτούσες. 

~

- Ξέρεις τι θέλω;

- Ναι.

~

- Μη φύγεις.

- Μη λες ψέματα στον εαυτό σου, δεν είμαι τόσο ξεχωριστή.

- Είσαι.

- Είμαι, αλλά δε με θες γι αυτό.

~

Δεν έχω αιρ κοντίσιον, αγάπη μου

Κάτι μέρες όπως αυτές νιώθω πολύ χαρντκορ φοιτήτρια. Καταπολεμώ τον καύσωνα με τους εξής τρόπους: κλείνω πατζούρια και μπαλκονόπορτες και κουρτινές. Ανοίγω ανεμιστήρα. Στο 2 όχι στο 3, μην κακομαθαίνουμε κιόλας. Αν το πράγμα παραγίνει, κάνω ένα κρύο ντουζ και δε στεγνώνω τα μαλλιά μου. Όταν νυχτώσει ανοίγω τις πόρτες και τα πατζούρια. Πασαλείβομαι αντικουνουπικό λες και είμαι σε κάμπινγκ γιατί μάντεψε; Δεν έχω ούτε σίτες, αγάπη μου. Και δε τα λέω με γκρίνια όλα αυτά, τα λέω χαμογελαστά. Αν τα τελευταία 7 (ΕΠΤΑ) χρόνια ήταν έστω και λίγο λιγότερο ταλαίπωρα, θα ένιωθα πως έχω στερηθεί φοιτητική εμπείρια.

το κορίτσι που κλαίει/*

Ήθελα να κάνω ένα κρύο ντουζ. Λόγω ζέστης και λόγω ψυχολογίας. Ήθελα να δροσιστώ και να ησυχάσω. Το νερό ησυχάζει σε όλες του τις μορφές. Σε ποτήρι, σε ντουζ, στη θάλασσα, στη βροχή. Για τις λίμνες έχω μία ένσταση γιατί στάσιμο νερό δε μου φαίνεται καλό νερό. Το νερό όμως είναι γενικά ηρεμιστικό. Μπήκα λοιπόν να κάνω ένα κρύο ντουζ (ναι ξέρω πως το σωστό είναι "ντους" και πως "ντουζ" σημαίνει δώδεκα αλλά έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να το λέω κι αυτό λάθος όπως και τη μπρίζα και τις μπυτζάμες). Και σκεφτόμουν τι θα πω σε δύο βδομάδες από τώρα, σκέφτηκα να τα γράψω για να μην τα ξεχάσω -θα τα γράψω- και σκέφτηκα πως αφού θα έλεγα τα γεγονότα, ύστερα θα έλεγα πώς νιώθω, και το πώς νιώθω το είπα δυνατά στον εαυτό μου εκεί μέσα στη ντουζιέρα, κοίταξα τον τοίχο και με το κρύο νερό να τρέχει στα μαλλιά μου είπα "θα την παλέψω" και το είπα με σιγουριά και μετά ξέσπασα σε κλάματα και μετά δεν κοιτούσα τον τοίχο, μετά ακουμπούσα στον τοίχο και το νερό έτρεχε πλέον στην πλάτη μου και όχι στα μαλλιά μου και ήταν τόσο ανακουφιστικό, θέ μου πόσο ωραίο είναι το κρύο νερό.

Κι αφού έκλαψα όσο χρειαζόμουν, θυμήθηκα τις φορές που χρησιμοποιήσα τον κινηματογράφο για να δικαιολογήσω τον παρορμητισμό μου, τις φορές που είπα "το κάνω επειδή είμαι κινηματογραφικό παιδί", κι αναρωτήθηκα αν φταίει ο κινηματογράφος για όλες τις φορές που κλαίω με λυγμούς στη ντουζιέρα ή αν για την αγάπη μου για τον κινηματογράφο ευθύνονται όλες οι φορές που έχω κλάψει με λυγμούς στη ντουζιέρα.

*/πριν να φύγω/ μετά με ξεχνάει/ λίγο - λίγο

ε δε βρίσκω τίτλο

Θυμάμαι εκείνη τη φορά που ήθελα να σου πω ότι μου έλειψες αλλά δε σου το είπα.
Τώρα όμως θα σου πω ότι θα μου λείψεις.
Γιατί μετά θα φύγω και δε θα 'χει σημασία.
Δε θα 'χει σημασία αν φρικάρεις, αν εκπλαγείς, αν χαρείς ή αν νιώθεις το ίδιο.
Γιατί θα φύγω.
Και θα μου λείψεις.
Και το ότι νιώθω κάθε φορά καλύτερα μαζί σου, δε με βοηθάει.
Το ότι νιώθω τόσο ελεύθερη μαζί σου, δε βοηθάει.
Νιώθω κάπως σαν τα σώματά μας να είναι κομμάτια από κάτι που δεν έχει νόημα αν δεν κουμπώσουν.
Πχ σαν ένα στερεοφωνικό κι ένα σιντί.
Το σιντί υπάρχει και χωρίς το στερεοφωνικό.
Το στερεοφωνικό λειτουργεί και χωρίς σιντί.
Αλλά μαζί κάνουν μουσική.
Να αυτό εννοώ.
Το σώμα μου λειτουργεί όλη μέρα και όλες τις μέρες.
Αλλά μαζί σου κάνει μουσική.
Κι αυτό δε βοηθάει.
Θα μου λείψεις.
Αν και μάλλον όχι τόσο όσο το κάνω τώρα να φαίνεται.
Είμαι κινηματογραφική τύπισσα, γι αυτό τα γράφω έτσι.
Θα ξέρουμε σε λίγες μέρες πώς στ' αλήθεια θα νιώθω.
Προς το παρόν μου άρεσε το βλέμμα που πήρες όταν συνειδητοποίησες πόσο σύντομα θα φύγω.
Και φαντάζομαι να σου λέω ότι θα μου λείψεις
και να μου λες ότι κι εγώ θα σου λείψω
και μετά να κλαίω στην αγκαλιά σου χωρίς να μπορώ να σταματήσω
και να μην πειράζει,
γιατί εσένα δε σε πειράζει να κλαίω και παραδόξως αυτό με κάνει
να μη θέλω ποτέ να κλάψω μαζί σου.
Θα μου λείψεις.
Θα μου λείψει το δέρμα σου.

Ψάχνω τραγούδι να ταιριάζει.
Δε βρίσκω.
Σε θέλω.
Θα μου λείψεις.
Θα μου λείψεις περισσότερο απ' όλα, κι αυτό είναι βαριά κουβέντα.

Update: 5 μήνες μετά. Δε μου έχει λείψει.

dreadful

Βλέπω Penny Dreadful. Είναι δύσκολο να ταυτιστεί κανείς με σουπερνάτουραλ σειρά με μαγείες και λυκάνθρωπους και απέθαντα πλάσματα. Γι αυτό συνήθως τις σαπουνοπερίζουν αυτές τις σειρές και κάνουν μια θνητή πρωταγωνίστρια να διχάζεται ανάμεσα σ' ένα βαμπίρ κι έναν λυκάνθρωπο, γιατί χωρίς το ντράμα δε θα ταυτιζόταν κανείς.

Εγώ όμως ταυτίζομαι λίγο με τη Βανέσσα. Καταλαβαίνω απόλυτα ένα πράγμα: τα μάτια της που είναι συνεχώς έτοιμα να κλάψουν. Τη διαρκή της πάλη με τον εαυτό της. Που προσπαθεί να απαλλαγεί απ' το κακό της. Που τέλος καταλαβαίνει πως είναι κομμάτι της και σταματάει να το πολεμάει. Και περιμένω να δω τι θα κάνει τώρα. Τα μάτια της είναι ακόμα έτοιμα να κλάψουν. Και τα δικά μου. Και περιμένω να δω τι θα κάνω τώρα.

μια ώρα

- Ξέρεις, όλοι και όλες είναι περίπου ίδιοι. Υπάρχει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που δεν μοιάζουν με τους άλλους. Σε αυτούς αφιερώνεις και έναν αιώνα. Στους υπόλοιπους, μια ώρα.

σινεφίλ

- Κοίτα σαν φίλος θα σου έλεγα να μην το κάνεις, δεν αξίζει τον κόπο. Σαν σινεφίλ όμως...
 

a desire for sex or murder

- Πώς και δεν έστρεψες το βλέμμα αυτή τη φορά;
- Λένε πως όταν κοιτάμε έναν άνθρωπο στα μάτια για ώρα, θέλουμε ή να κάνουμε σεξ μαζί του ή να τον σκοτώσουμε.
- Εσύ θες και τα δύο.
- Όλα τα καταλαβαίνεις.

η φρίκη

Ξέρεις να κάνεις κόλπα

Ξέρεις να με κρατάς

Ένας Θεός μονάχα ξέρει πόσα ξέρεις

someday, somehow, I' m gonna make it all right but not right now

Είναι λίγο παράδοξο το πόσο σχεδιάζω το μέλλον, έρχεται σε αντίστροφη αναλογία με το πόσα κάνω για να έρθει - καλά, θα έρθει θέλω,δε θέλω αλλά θέλω να πω δεν προσπαθώ ιδιαίτερα να έρθει και να είναι όπως φαντάζομαι, απλά περιμένω με κάποιον τρόπο να μου κάνει τη χάρη.

Θέλω να τελειώσει η εξεταστική, να μην έχει πάει χάλια, ύστερα να πάω στη Θεσσαλονίκη και να την αγαπώ και να θέλω να μείνω μαζί της για πάντα (όχι απαραίτητα να το κάνω, αλλά για λίγο να το νιώσω), να πηγαίνω για μπάνια στη Χαλκιδική και να πιω κοκτέιλ στο Έθνικ (το καλύτερο μπιτσόμπαρο του κόσμου). Ύστερα να είμαι πάλι στην πόλη, να είμαι στο δωμάτιό μου, η μπαλκονόπορτα να είναι ανοιχτή και να φυσάει αέρας, να με πιάνει αλλεργία αλλά να μην πειράζει, να διαβάζω για τα μαθήματα του Σεπτεμβρίου, να τα καταλαβαίνω, να είμαι σίγουρη πως θα τα πάω καλά.

Κι ύστερα να έρθει η ώρα και να τα πάω στ' αλήθεια καλά, να είμαι πάλι εδώ, να με φιλοξενεί κάποιος φίλος, να διαβάζουμε και να γράφουμε κι ύστερα να βγαίνουμε και να γιορτάζουμε, να τελειώσει κι αυτή η εξεταστική, να 'χει πάει καλά, να μη νιώθω πλέον άχρηστη, αχάριστη και τεμπέλα, να νιώθω εντάξει, να νιώθω "προσεχώς μηχανικός", να μην έχω συνειδητοποιήσει πως έφυγα από 'δω για πάντα, όχι, αν το συνειδητοποιήσω δεν ξέρω πώς θα νιώθω, δηλαδή ξέρω και δε θέλω, όχι πάλι, όχι θεέ μου δε θέλω να νιώθω έτσι, προτιμώ να μη νιώθω τίποτα.

Να όπως τώρα, τώρα δε νιώθω τίποτα, πολλοί θα διαφωνήσουν, θα μου πούνε "μα αφού σε απασχολεί άρα κάτι νιώθεις", αλλά δεν είναι έτσι παιδιά, είναι όπως οι τύψεις που καμιά φορά προσπαθώ να νιώσω αλλά δε νιώθω κι ύστερα νιώθω τύψεις επειδή δε νιώθω τύψεις, να, κάπως έτσι και με τα συναισθήματα, δε νιώθω τίποτα και νιώθω άσχημα, όπως λένε και οι jolly roger "δε νιώθω τίποτα/ ή μάλλον όχι/ νιώθω ένα τίποτα που τίποτα δε νιώθει".

Ναι και που λες, όχι δε θα το συνειδητοποιήσω, θα σκέφτομαι πως έφυγα διακοπές, ή πως είμαι σε επαγγελματικό ταξίδι, πως κάνω εράσμους στη Θεσσαλονίκη, δεν ξέρω τι στο διάολο. Ύστερα θα είναι φθινόπωρο και θα βρω ένα ωραίο καφέ να δουλεύω, θα βρω κι ένα χόμπυ, ίσως μπαλέτο που πάντα ήθελα και ποτέ δεν έκανα, ίσως λάτιν που είμαι ήδη καλή και το αγαπώ, ίσως εναέρια γιόγκα που τόσο θαυμάζω και φοβάμαι και ξέρω πως σου κάνει κορμάρα.

Ίσως κάποια στιγμή να περνάνε οι μέρες και να μ' αρέσουν, ίσως να μ΄αρέσει η ζωή μου, ίσως ακόμα κι ο εαυτός μου να μ' αρέσει.

what I want

Ξέρω πάρα πολύ καλά τι πρέπει να σου πω, κι είναι κι αλήθεια κιόλας, δεν πρέπει απλά να το πω, το εννοώ. Θα το εννοώ όταν θα σου πω ότι δε σε χρειάζομαι, ότι δεν υπάρχει κάτι που μου λείπει και που μπορείς να μου το δώσεις εσύ. Πολλά πράγματα μου λείπουν αλλά εσύ μπορείς να μου δώσεις μόνο αυτά που έχω ήδη. Θα το εννοώ όταν θα σου πω ότι η ζωή μου είναι πλήρης χωρίς εσένα, ότι μόνο κακό μου κάνεις κι όταν θα σου ζητήσω να μην ξαναδούμε ο ένας τον άλλον θα το εννοώ κι αυτό.

Το δύσκολο είναι να βρω μια καλή στιγμή να τα πω όλα αυτά, το δύσκολο είναι να με αφήσεις να τα πω και να μη με διακόπτεις με φράσεις όπως "εγώ σε θέλω και μπορείς να μου λες όχι αλλά εγώ θα συνεχίσω να ρωτάω".

Σταμάτα να μου το κάνεις τόσο δύσκολο.
Κι εγώ σε θέλω, αλλά δε σε χρειάζομαι.
Κι ούτε εσύ με χρειάζεσαι.
Σταμάτα να το κάνεις τόσο δύσκολο.

So I take a little bad with the good

Καμιά φορά είμαστε ακριβώς αυτός ο άνθρωπος που εννοούμε όταν λέμε
"δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος".
Εντάξει, μην τρελαίνεστε, συμβαίνει.

both ways II

Νομίζω πάντα θα 'μαι διχασμένη μεταξύ θεωρητικών και θετικών επιστημών, μεταξύ φιλοσοφίας και επιστήμης και συναισθήματος και λογικής κι όλων των πραγμάτων που αντιπροσωπεύουν στερεές και ρευστότερες λογικές, πεποιθήσεις, οτιδήποτε.

Το νομίζω αυτό γιατί διάβασα Μπουκόβσκι σε ένα διάλειμμα από τα Φαινόμενα Μεταφοράς, πολλές φορές σταμάτησα το διάβασμα για να διαβάσω κάποιο μπλογκ ή για να γράψω στο δικό μου και η πιο πρόσφατη αφορμή γι αυτή τη σκέψη, είναι που διάβασα μόλις για τον εμπειρικό νόμο του Fick και σκέφτηκα τον Αντρέα Εμπειρίκο.

Είμαι καταδικασμένη να κάνω θεωρητικούς συνειρμούς με θετικές αφορμές και το αντίστροφο.
Αλλά δεν πειράζει.
Πόσο βαρετά θα ήταν όλα αν δεν το έκανα.

bad decisions make good stories*

- Λοιπόν το σκέφτηκα.
- Και;
- Και δεν πρέπει, το ξέρεις κι εσύ.
- Το ξέρω, ναι.
- Δεν έχει νόημα, ρε συ, δεν υπάρχει λόγος.
- Έχεις δίκιο.
.
.
.
- Μία φορά και ποτέ ξανά;
- Μια φορά και ποτέ ξανά.

* ή έτσι φαντάζομαι. σχεδόν φανταστικός διάλογος γαρ.
ΥΓ ανάρτηση #666 και ίσως κάτι θα 'πρεπε να μου λέει αυτό.

strangers in the night

- Ρε συ, μου δίνεις ένα τσιγάρο;
- Can you say it in english?
- Yes! Can I have a cigarette?
- Sure, here.
- Thank you so much. 
- Are you going this way?
- Yes. So where are you from?
- Can you guess?
- At this hour? Not really. Is it Europe or Asia?
- In the middle.
- So Turkey.
- Yes, well, almost. I'm Kurdish.
- And do you like it here?
- Yes, of course I like it!
- Especially drunk girls asking for cigarettes?
- Haha :) So now which way you're going?
- This way. You?
- That way... I was hoping to walk with you.
- I know, me too.
- Take care of yourself.
- I'll try :)

Δεν ξέρω πώς τον λένε, αλλά κάπνιζε Winston κόκκινα.
Και μου φτιαξε κάπως το περίεργο βράδυ.
Και να 'ναι καλά ο άνθρωπος.

mess and destruction

Υπάρχουν κάποια θεωρητικά ζητήματα για τα οποία έχουμε σαφή θέση μέχρι να συμβούν σ' εμάς. Εφόσον συμβούν, μπορεί η θέση μας να μείνει ακλόνητη, αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί και θριαμβευτικά να μας αποδείξουμε πόσο λίγο μας ξέρουμε και για πόσα είμαστε ικανοί, χωρίς καν να προλάβουμε να πούμε "τι έγινε τώρα;".

Γι αυτό κι εγώ δε λέω σχεδόν ποτέ "ποτέ".
Λέω σχεδόν πάντα "ίσως μια μέρα".

 how attractive is the breakdown.