Unwillingly mine

Περπατούσα στην Αγίου Δημητρίου και σκεφτόμουν πως ένας ακόμα λόγος που μου αρέσει τόσο το φθινόπωρο, είναι πως έχει τον ιδανικό καιρό για να φοράμε τα δερμάτινά μας. Είναι η εποχή του δερμάτινου μπουφάν. Κι αυτό δεν είναι ασήμαντο. Είναι σημαντικό.

Θυμάμαι που με ρώτησες γιατί το φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή και δε σκέφτηκα τίποτα πιο έξυπνο και τίποτα πιο λυρικό να πω, πέρα από "έχει δροσιά". Είναι σημαντική και η δροσιά, δε λέω. Αλλά είναι και τόσα άλλα.

Είναι η πιο τρομακτική εποχή για να γυρίζεις αργά σπίτι το βράδυ. Το θυμήθηκα χτες αυτό, γιατί κατηφόριζα το στενάκι που οδηγεί στο σπίτι —αυτό το έρημο κι έτσι κι αλλιώς τρομακτικό στενάκι— και το μόνο που ακουγόταν ήταν τα βήματά μου —πράγμα που πάντα με τρομάζει, ό,τι εποχή και να έχουμε. Σκέψου τώρα το μόνο που ακούγεται να είναι τα βήματά σου και επιπλέον το πεζοδρόμιο να είναι στρωμένο με πεσμένα φύλλα. Ξαφνικά τα βήματά σου δεν κάνουν γκντουπ-γκντουπ αλλά κρατς-κρατς. Ήχος ασύγκριτα πιο εύκολα εντοπίσιμος από ένα χαμηλής συχνότητας γκντουπ-γκντουπ. Αν φοβάσαι, θέλω να πω, τότε το φθινόπωρο θα φοβάσαι περισσότερο ακόμα. Το γεγονός βέβαια πως εγώ αυτή την εποχή τη λατρεύω, μάλλον κάτι περίεργο λέει για μένα και τη σχέση μου με το φόβο. Αναπόφευκτα σκέφτομαι την εισαγωγή από τον Πεχλιβάνη. Δε βαριέσαι.

Ήθελα οπωσδήποτε να πιω ένα ακόμα ρούμι και ήθελα να το πιω σε συγκεκριμένο μαγαζί. Είχα κανα δυο φίλους στο μυαλό μου, ήξερα όμως πως κανείς τους δεν ήταν διαθέσιμος. Ένιωσα έναν βραχύβιο θυμό που δεν είχα παρέα να βγω, επικράτησε όμως μια ανακούφιση του τύπου "έλα τώρα καλή μου, αφού γουστάρεις να βγαίνεις μόνη σου, μη μας το παίζεις θιγμένη". Κι έτσι πήρα τα ποδαράκια μου και πήγα στο στέκι.

Το ήξερα πως δε θα έβρισκα σκαμπό στο μπαρ. Είναι Παρασκευή έντεκα το βράδυ, δεν περιμένουν εσένα τα σκαμπό γλυκιά μου. Δεν πειράζει. Υπάρχει ένα κομμάτι μπάρας που κοιτάει στον τοίχο —στον κόκκινο τοίχο— κι εκεί θα καθίσω. Εκεί κάθισα. Έκανα ένα τσιγάρο κι ήπια το μισό σέιλορ τζέρυ. Έκανα τράκα άλλο ένα τσιγάρο, καθώς το μπάτζετ μου ήταν "θα αγοράσεις καπνό ή θα πιεις ποτό, διάλεξε" κι εγώ είχα διαλέξει το ρούμι. Εύκολα κάνεις τράκα τσιγάρο. Τράκα ρούμι είναι άλλη φάση κι εγώ σε τέτοια φάση δεν είμαι —δεν ήμουν και ποτέ.

Το μαγαζί έπαιζε killing moon από echo and the bunnymen και το θεώρησα τρομερά καλό σημάδι καθώς αγαπώ αυτό το τραγούδι. Αγαπώ ιδιαιτέρως την ομοιοκαταληξία killing time-unwillingly mine. Δεν ξέρω τι λέει πιο πριν, αλλά αυτό το unwillingly mine μου κάθεται στο λαιμό και στο στήθος και παντού κάθε φορά που το ακούω. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσα πράγματα είναι δικά του χωρίς να τα έχει επιλέξει και πιστεύω ο καθένας θα νιώσει τον στίχο αυτό να του κάθεται στον λαιμό και στο στήθος και παντού.

Θα επέστρεφα με τα πόδια αλλά κοίταξα την ώρα και προλάβαινα λεωφορείο. Δε γαμιέται λέω; Πόσο καιρό έχω να πάρω λεωφορείο; Θα πάρω λεωφορείο. Έρχεται σε τρία λεπτά. Τζάμι.

Ανεβαίνω και βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο φίλους που συζητάνε τι θα κάνουνε μετά κι αν θα πιούνε κρασί κι είμαι αναγκασμένη να ακούω τα σχέδιά τους, χωρίς καθόλου να το θέλω. Προτείνω στον έναν ν' αλλάξουμε θέση. Νομίζω του φάνηκα ευγενική κι αλτρουίστρια ενώ στην πραγματικότητα ήμουν εγωίστρια και νευριασμένη. Δε βαριέσαι. Έτσι βρέθηκα δίπλα σε ένα ωραίο αγόρι το οποίο δεν είχα παρατηρήσει πριν και που όταν πάτησα το κουμπί της στάσης έκανε πίσω για να πλησιάσω στην πόρτα. Με την κίνηση αυτή βρέθηκα μπροστά του κι ασφυκτικά κοντά του γιατί το λεωφορείο ήταν γεμάτο —ήταν το τελευταίο βλέπεις. Του είχα γυρισμένη πλάτη και τα αυτιά μου ήταν στο ύψος των χειλιών του και άκουγα την ανάσα του και δεν ξέρω αν ανάσαινε βαριά ή αν ήταν η ιδέα μου, κάτι όμως σ' αυτό το σκηνικό ήταν τρομερά ηλεκτρισμένο και απ' τη μία σκέφτηκα πόσο σέξυ μπορεί να γίνει ένα αστικό κι από την άλλη πόσο άρρωστη μπορεί να είμαι που βρίσκω ακόμα και σ' αυτό κάτι το σεξουαλικό. Δε βαριέσαι. Έφτασα.

Άνοιξα κατευθείαν τον υπολογιστή και προσπαθούσα να συγκρατήσω στη μνήμη μου όλα αυτά που ήθελα να γράψω, δύσκολο τασκ για τύπισσα που πίνει μόνη της ρούμια στη Ναυαρίνου Γούναρη. Αλλά πριν αρχίσω να γράφω έβαλα ν' ακούσω το killing moon και, αν με ρωτάς, έκανε όλη τη διαφορά.

Fate
Up against your will
Through the thick and thin
He will wait until
You give yourself to him