Λοιπόν βρήκα πώς θα περιγράφω τον τύπο που ψάχνω.
Καμία περιγραφή μέχρι τώρα δεν ήταν αρκετή.
Τι πάει να πει να 'χει χιούμορ; Τι είδους χιούμορ να 'χει;
Δε με νοιάζει αν θα 'χει κοντά μαλλιά, μακριά μαλλιά ή φαλάκρα.
Κοιλιά ή κοιλιακούς.
Αδιαφορώ.
Θέλω να με κάνει να νιώθω πως δεν γίνεται να υπάρξει αγόρι
που θα μου ταιριάζει περισσότερο.
Θέλω να νιώθει πως δε γίνεται να υπάρξει κορίτσι
που θα του ταιριάζει περισσότερο.
Δε χρειάζεται να το εκφράσει—είδαμε χαΐρι κι όταν μας τα λένε.
Φαίνονται αυτά τα πράγματα.
Κι είναι τόσο μεγάλη η παγίδα να θέλεις να τα ακούς.
Αυτές οι ανάγκες μας γεννάνε την προσποίηση.
Θέλεις τόσο πολύ κάτι να ακούσεις που ο άλλος προκειμένου να μη στο στερήσει,
το προσποιείται.
Γι αυτό πρέπει να σταματήσουμε.
Φαίνονται αυτά τα πράγματα.
Αν για να σιγουρευτείς πρέπει ο άλλος να κάνει δήλωση,
το παιχνίδι έχει ήδη τελειώσει.
Αυτά τα πράγματα φαίνονται.
Κι αυτό είναι που θέλω.
Μια έλξη τόσο αναπόφευκτη,
τόσο αδύνατο να κρυφτεί,
τόσο περιττό να την ομολογήσεις.
*https://www.youtube.com/watch?v=PtC788_QWb0
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου