εδώ κάτω λάμπουμε εμείς*

Λοιπόν βρήκα πώς θα περιγράφω τον τύπο που ψάχνω.
Καμία περιγραφή μέχρι τώρα δεν ήταν αρκετή.
Τι πάει να πει να 'χει χιούμορ; Τι είδους χιούμορ να 'χει;
Δε με νοιάζει αν θα 'χει κοντά μαλλιά, μακριά μαλλιά ή φαλάκρα.
Κοιλιά ή κοιλιακούς.
Αδιαφορώ.

Θέλω να με κάνει να νιώθω πως δεν γίνεται να υπάρξει αγόρι
που θα μου ταιριάζει περισσότερο.
Θέλω να νιώθει πως δε γίνεται να υπάρξει κορίτσι
που θα του ταιριάζει περισσότερο.
Δε χρειάζεται να το εκφράσει—είδαμε χαΐρι κι όταν μας τα λένε.

Φαίνονται αυτά τα πράγματα.
Κι είναι τόσο μεγάλη η παγίδα να θέλεις να τα ακούς.
Αυτές οι ανάγκες μας γεννάνε την προσποίηση.
Θέλεις τόσο πολύ κάτι να ακούσεις που ο άλλος προκειμένου να μη στο στερήσει,
το προσποιείται.

Γι αυτό πρέπει να σταματήσουμε.
Φαίνονται αυτά τα πράγματα.
Αν για να σιγουρευτείς πρέπει ο άλλος να κάνει δήλωση,
το παιχνίδι έχει ήδη τελειώσει.
Αυτά τα πράγματα φαίνονται.

Κι αυτό είναι που θέλω.
Μια έλξη τόσο αναπόφευκτη,
τόσο αδύνατο να κρυφτεί,
τόσο περιττό να την ομολογήσεις.

*https://www.youtube.com/watch?v=PtC788_QWb0