Να σε ρωτάνε πώς είσαι και να λες ότι είσαι καλά χωρίς να είναι ψέματα.
Καλή φάση, ε;
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
4 σχόλια:
τόσο καλή όσο και το να ακούς ό,τι τραγούδι θέλεις χωρίς αυτό να σου θυμίζει τίποτα. ;)
Γίνεται ένα τραγούδι που κάτι σου θύμιζε να σταματήσει να σου το θυμίζει; Εγώ νομίζω πως δε γίνεται. Να στο θυμίζει και η ανάμνηση ωστόσο να μη σε στεναχωρεί ή να μη σε θυμώνει, αυτό ναι. Αν γίνεται και να μη σου θυμίζει τίποτα, τότε κάσπερ έχω δρόμο ακόμα :Ρ Όταν θα γίνει θα πω achievement unlocked σαν τα βιντεοπαιχνίδια.
Ναι, δίκιο έχεις.
Ποτέ δεν σταματάνε να θυμίζουν, σταματούν να σε πονούν όμως.
Κι αυτό είναι τόσο ωραίο όσο το να λες οτι είσαι καλά χωρίς να είναι ψέματα. :)
Είναι ναι :)
Για μένα υπάρχουν ακόμα φορές που πονάει.
Υπάρχουν όμως και φορές που δεν πονάει.
Βλέπε προηγούμενο ποστ με τίτλο "ήσουν ωραία όταν γελούσες".
Περιμένω να ρθει ο καιρός που ποτέ δε θα πονάει.
Δημοσίευση σχολίου