Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε, αλλά κάθε φορά που δε σκέφτομαι τίποτα,
ακούω αυτό το τραγούδι.
Δεν το βάζω όντως να το ακούσω, το ακούω στο κεφάλι μου.
Είναι πλέον σίγουρα πάνω από μήνας.
Κάθε φορά που δε σκέφτομαι τίποτα, σκέφτομαι δε με νοιάζει πού τραβάμε και πώς ζούμε/ δε με νοιάζει που δεν κάναμε λεφτά/ την αγάπη μια ζωή θα απομυζούμε/ και στους δρόμους θα φιλιόμαστε κλεφτά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου