Τώρα δεν έχω αγωνία. Θα σε ξαναδώ. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Μάλλον όχι όλες αυτές τις μέρες, αλλά υπάρχει αυτή η σιγουριά, η πιθανότητα να σε ξαναδώ είναι 1. Είναι 100%. Δε νιώθω λοιπόν αγωνία μήπως και κάτι συμβεί ή όχι. Νιώθω λαχτάρα για κάτι που σίγουρα θα συμβεί.
Αλλά εκείνη η άλλη φορά μου 'χει αφήσει κάποια κατάλοιπα κι έτσι το σκέφτηκα πολλές φορές μέχρι να το πάρω απόφαση να το γράψω αυτό το κειμενάκι. Επειδή σήμερα δεν έχουμε μιλήσει ακόμα και παρόλο που το βρίσκω πάρα πολύ φυσιολογικό και, με λογική σκέψη, όχι ικανό να προκαλέσει ανησυχία, ωστόσο υπάρχουν κατάλοιπα. Επειδή στο παρελθόν έχω αναρωτηθεί πότε θα ξαναδώ κάποιον και δεν τον ξαναείδα ποτέ. Κι όσο και να μη μου δίνεις λόγους να ανησυχώ, όσο υπέροχος και τρυφερός και άψογος κι αν είσαι, θα είμαι 99% σίγουρη πως όλα είναι καλά...και 1% σίγουρη πως απλά μια μέρα θα εξαφανιστείς.
*γιατί είμαστε και άνθρωποι της επιστημής και η ζωή είναι θέμα πιθανοτήτων
2 σχόλια:
άσχετο με την ουσία του ποστ αλλά προσπάθησα να διαβάσω στην wikipedia για αυτό το διάστημα εμπιστοσύνης και κάηκε ο εγκέφαλος μου, δεν κατάλαβα τίποτα.. :(
ναι δεν είναι καλό ο ορισμός της βικι, αλλά δεν μπορούσα να μη παραθέσω καμία εξήγηση.
Το διάστημα εμπιστοσύνης είναι ουσιαστικά η απόκλιση την οποία έχουμε συμφωνήσει να αποδεχτούμε. Λέμε πχ ότι ένα δειγμα έχει μέση τιμή 25 σε διάστημα εμπιστοσύνης 95%. Κάνουμε κάποιους υπολογισμούς και, ανάλογα με τα υπόλοιπα δεδομένα του δείγματος, βρίσκουμε 2 τιμές l1<25<l2 και σ' αυτές αντιστοιχεί το διάστημα εμπιστοσύνης.
Στατιστική, βαρετό πράμα. Πάντα όμως μ' αρέσει να βρίσκω συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις -όπως "εμπιστοσύνη"- μέσα σε ψυχρά βιβλία :)
Δημοσίευση σχολίου