Άκουγα ένα τραγουδάκι που έλεγε ότι τα δάκρυα ταιριάζουν σ' αυτούς που αντέχουν τις λύπες. Κι αν τα δάκρυα ήταν στ' αλήθεια προνόμιο μόνο αυτών των ανθρώπων, τότε αυτό ίσως ήταν απ' τα δίκαια της ζωής.
Η αλήθεια είναι πως αντέχω. Είμαι πολλά πράγματα σαν άνθρωπος, αλλά αν ήταν να διαλέξω μια λέξη για να με περιγράψω δε θα 'λεγα ούτε αισιόδοξη, ούτε αστεία,ούτε κακομαθημένη πριγκιπισσούλα. Θα 'λεγα ανθεκτική.
Γιατί πιστεύω πως όλα περνάνε. Όχι όλα εύκολα, όχι όλα γρήγορα. Αλλά όλα eventually περνάνε. Δεν το λέω γιατί είμαι ρηχή, δε δίνω σημασία και δε νιώθω. Δίνω ίσως παραπάνω σημασία απ' όση χρειάζεται, στα περισσότερα πράγματα. Και νιώθω με τόση ένταση τις χαρές και τις λύπες και όλα, που στ' αλήθεια καμιά φορά πονάει.
Κι έτσι έντονα έχω και το ένστικτο της επιβίωσης και δεν εννοώ πως δεν χρειάζεται κανείς να με προσέχει. Ή μάλλον όχι, αυτό εννοώ. Δε χρειάζεται κανείς να με προσέχει. Το έχω μάθει πια το τασκ.
Και οι αποφάσεις μου μπορεί να μην είναι πάντα ροδοζαχαρένιες αλλά είναι αυτές που είναι γιατί με έμαθα πια.
Ξέρω πια τι χρειάζομαι και ξέρω πως δε γίνεται πάντα να συμπίπτει μ' αυτό που θέλω.
Κι αυτό είναι απ' τα άδικα του κόσμου, αλλά τι να γίνει.
4 σχόλια:
Εννοείται οτι είναι ωραίο να τα ζήσεις όλα έντονα, και τα καλά και τα άσχημα.
Αλλιώς θα ήμασταν μέτριοι, νερόβραστοι τύποι που φοβούνται να αφήσουν αυτό που νιώθουν να τους γεμίσει. (ακόμα ακόμα να τους κυριεύσει, αν θες)
Για μένα, χειρότερο δεν υπάρχει.
το ξέρω ρε γαμώτο και δε μου πάει να'μαι νερόβραστη,και στην τελική δεν πα' να πονάει, έτσι έχει σημασία τουλάχιστον.
είμαστε φλογερές προσωπικότητες ρε κάσπερ :P
Μπορεί να έχω ενθουσιαστεί περισσότερο απ'όσο έπρεπε με κάποια καλά πράγματα και να έχω λυπηθεί περισσότερο απ'όσο έπρεπε με κάποια άσχημα, αλλά το προτιμώ χίλιες φορές από το να είμαι μια συναισθηματικά γραμμική προσωπικότητα!
ακριβώς :)
Δημοσίευση σχολίου