ροδοζαχαρένια παραλία

Ο Όλυμπος είναι κατάλευκος.
Ο Δεληβοριάς μου τραγουδάει τον καθρέφτη στ'αυτιά

δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι

δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό 

κι όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"

είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό

 Τραίνο που λες, που πάντα θα γράφεται με "αι", χιόνια στα βουνά, Δεληβοριάς κι εγώ να γράφω και να κλαίω. Θα 'κανα αυτό το λογοπαίγνιο με το "κλαίω γράφοντας" ή "γράφω κλαίγοντας" αλλά είναι πολύ κλισέ,που γενικά είμαι κι εγώ πολύ κλισέ,αλλά επιπρόσθετα δεν είναι κι αλήθεια. Απλώς γράφω και κλαίω. Δεν κάνω κάνοντας τίποτα Νομίζω αντιπαθώ τις μετοχές σαν μέρος του λόγου.

[...]

Είμαι κι εγώ απ'αυτά τα κορίτσια που κατά βάθος λατρεύουνε να γράφουν και να κλαίνε, γιατί λατρεύουν να γράφουν και το κλάμα προσθέτει νόημα. Απλά είμαι κι απ'αυτά τα κορίτσια τα ανόητα. Απ'αυτά που το όνομά τους αρχίζει από Σ. κι ερωτεύονται πανεύκολα.