Όταν ήμασταν μικρές ερωτευόμασταν πολλές μαζί. Μαζί μ'εμένα ζούσε τον έρωτα και η κολλητή. Αυτή που την παίρνεις τηλέφωνο κάθε φορά που άλλος σε κοιτάει ή σε ακουμπάει κατά λάθος ή στις πολύ σημαντικές κι αξέχαστες στιγμές που σου απευθύνει το λόγο - ξέρει πως υπάρχεις!
Κι όλα αυτά όταν είσαι μικρή θες να τα μοιραστείς λες κι αν δεν άκουγες τον εαυτό σου να τα λέει δε θα τα εμπέδωνες.
Κι ύστερα μεγαλώσαμε κι ερωτευτήκαμε αληθινά. Ερωτευτήκαμε ολομόναχες. Κι αυτά που λεγαμε είχαν πραγματικά σημασία -για μας που είμαστε τίμιοι άνθρωποι,όχι για όλους. Και νιώθουμε τόσα πολλά που πονάμε στ'αλήθεια και γνωρίζουμε τόσο υπέροχους ανθρώπους που τους σκεφτόμαστε και κλαίμε από συγκίνηση.
Κι όλα αυτά έχουμε αυτή την τεράστια ανάγκη να μην τα πούμε σε κανέναν. Παρά μόνο σ'αυτόν που πρέπει στ'αλήθεια να τ'ακούσει.
Γιατί μεγαλώσαμε και πρέπει να προσέχουμε τι λέμε.
Γιατί τα λόγια έχουν κάποια σημασία.
6 σχόλια:
"κι ύστερα ερωτευτήκαμε ολομόναχες."
σαν να πήρες και τις δικές μου σκέψεις και τις αποτύπωσες σ' αυτό το ποστ και σ' ευχαριστώ γι' αυτό -γιατί δεν έβρισκα τις λέξεις-
όλα αυτά ώραια. Και με την τιμιότητα πρώτη και κύρια! Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι δεν ερωτευτήκαμε και συγχρονισμένα
κάπου εκεί δημιουργήθηκε μέσα μας μια σύγχυση.
αχ πήρες την πιο αγαπημένη μου φράση απ αυτό το κείμενο. ολομόναχες.
τι να πω,δεν ξέρω τι να σου σχολιάσω..
μόνο αυτό http://www.youtube.com/watch?v=cfGntE65UOw
Εν τω μεταξύ το ακόμα πιο "αστείο" πέρα απ' το ότι γράφεις και για τις δικές μου σκέψεις είναι ότι πριν από έναν μήνα περίπου πήγα σε συναυλία του μεσιέ Φοίβου και το τελευταίο διάστημα έχει κυριαρχήσει το mp3 μου.
Α! και αν και είναι σε άλλη ανάρτηση σου αυτό, όντως είναι η προσωποποίηση της τρυφερότητας.
http://www.youtube.com/watch?v=F-RuwZGH5gA
:)
χα! εγώ πήγα πριν 3 μέρες σε συναυλία του και το ΟΚ το είπα ακαπέλα ο γλυκός μου. Και τόνιζε πολύ τις τελευταίες συλλαβές κι ήταν αξιαγάπητο.
Καλά άσε,τελευταία έχω μπει 2 φορές σε κτελ/τραίνο κι αύριο θα μπω και 3η και είναι το μόνο που ακούω. Η δισκογραφία απ'την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς εξαιρέσεις.
Επίσης και το ΜΡ3..τι τραγούδι κι αυτό. "και καινούριες λέξεις ενώ θες να πεις-"
Ξέρω ακριβώς τι εννοείς με το "τόνιζε πολύ τις τελευταίες συλλαβές"!!
"Αν καθε Σάββατο απ' το απόγευμα ντυνόσουνα για μένα
κι αν στην καδένα σου είχες χαράξει
Φ και καΡΔ-Ι-Α!!!"
:) :)
τι να λέμε... ένα κι ένα
τελευταίο αγαπημένο υπόσχομαι
http://www.youtube.com/watch?v=0cBE5Q8EpVs
και ρημαγμένη τριγυρνάς στα κάστρα πολύτιμων στιγμών προσωπικών,
...πολύτιμα όλα αυτά που 'σου χω αφήσει, βιώματα και πίκρες και χαρές το χρόνικο μιας πόλης που 'χω ζήσει..."
Βασικά περισσότερο έτσι ακουγόταν:
"Αν καθε Σάββατο απ' το απόγευμα ντυνόσουνα για μέΝΑ
κι αν στην καδέΝΑ σου είχες χαράξει
Φ και καΡΔ-Ι-Α!!!"
:D
Θεός,θεός.
Δημοσίευση σχολίου