Αυτές οι μέρες είναι ή πολύ ή καθόλου αντιπροσωπευτικό δείγμα του εαυτού μου.
Η σοφή μου φίλη παρατήρησε πως τελευταία ακούω τραγούδια με σκληρό ήχο. Σωστή παρατήρηση ήταν,αφού είπαμε, είναι σοφή φίλη. Κι εγώ συνέχισα να ακούω τραγούδια με σκληρό ήχο, όχι επίτηδες. Κι αν σταματούσα να ακούω τραγούδια με σκληρό ήχο κι αυτό δε θα το 'κανα επίτηδες. Είναι αυτό που σου λείπει κάθε φορά, αυτό που σου λείπει έχεις ανάγκη να αναπληρώσεις υπέρ του δέοντος. Κάπου διάβασα πρόσφατα τη φράση "υπέρ του δέοντος",είχα καιρό να τη δω και να τη χρησιμοποιήσω. Λες να τα κάνω όλα κατά το δέον? Μπα, αυτό μια φορά αποκλείεται.
What if I say I will never surrender?
Αυτό που σου λείπει, που λες, αυτό είναι το θέμα.
Δεν υπάρχει ρε συ such thing as "αντιπροσωπευτικό". Vicarious. Κανείς μας δεν είναι ένα πράγμα πάντα, κάθε στιγμή και κάθε μέρα. Είμαστε πολλά πράγματα. Είμαι το κοριτσάκι που ακούει χαζοχαρούμενα τραγουδάκια μιας τύπισσας με γαλλική προφορά, που οι φίλοι μου κοροϊδεύουν κάθε φορά που βάζω πάλι Δεληβοριά. Κι είμαι και το κορίτσι που ακούει αυτό
και σκέφτεται you bring me closer to god -και σκέφτεται κι άλλα περισσότερο inappropriate.
Μπα. ξαφνικά δεν έχω διάθεση να πω τι είδους κορίτσι είμαι.
Το τι άνθρωπος είσαι,δεν είναι κάτι που θα'πρεπε να χρειάζεται να το πεις.
Don't get me wrong,I'm all for να λέμε τι νιώθουμε και τι σκέφτομαστε and so on,and so on.
Αλλά ακόμα κι αν αυτό δυσκολεύει τις ανθρώπινες σχέσεις, ναι ακόμα και τότε, πιστεύω πως κάποια πράγματα πρέπει να μη χρειάζεται να τα πεις. Κάποια πράγματα πρέπει απλώς να γίνονται αντιληπτά.
Αλλά αυτή μάλλον είναι μια πολύ λάθος άποψη και αίσθηση που έχω για τους ανθρώπους γιατί συχνά καταλήγω να λέω αυτό το ανέκδοτο για εκείνον τον τύπο με τον γρύλο.
Ναι ,ντάξει άδικο έχω. Κανείς δεν υποχρεούται να μυρίσει τα νύχια του επειδή εσύ δεν είχες όρεξη να αναλύσεις.
Αλλά και κανείς δεν υποχρεούται να'χει όρεξη να αναλύσει,έτσι?
Οκ,ούτε εγώ δε βγάζω νόημα.
Τόσο ανόητη.
Μικρή κι ανόητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου