Στο μυαλό μου παίζει συνεχώς αυτό το τραγούδι και βλέπω να αναβοσβήνει παντού η λέξη πάθος με κόκκινα νέον γράμματα. Νέον γράμματα,λέιζερ οράματα,σούπερ γκόμενες στο βούρκο κυλιόμενες. Το πάθος. Κάπου διάβασα ότι το πάθος είναι το αντίδοτο στο θάνατο. Το πάθος είναι το αντίδοτο σε πολλά.
Σκέφτομαι την Αμελί στην αρχή της ταινίας να αναρωτιέται πόσοι άνθρωποι άραγε να έχουν οργασμό αυτή τη στιγμή; Να καταλήγει στον αριθμό δεκαπέντε. Ύστερα να 'ναι μικρή και να χώνει τα δάχτυλά της σε ένα σακί με φακές ή κάποιο άλλο όσπριο. Ύστερα να βάζει από μια φράουλα σε κάθε δάχτυλο και να'ναι ένα μικρό γλυκό κορίτσι. Με πάθος.
Πέρα απ'το τραγούδι και τα νέον γράμματα, έχω στο μυαλό μου και λέξεις γραμμένες σε γραφομηχάνη -με την κόκκινη μελανοταινία φυσικά. Κι ένα βιβλίο που λέγεται το πάθος χιλιάδες φορές και μου φαίνεται απίστευτο να μην έχω διαβάσει ένα βιβλίο με τέτοιο τίτλο που το'χει γράψει μια κοκκινομάλλα με μωβ κραγιόν.
Είναι που έχει ήλιο και οι μέρες δε θυμίζουν καθόλου χειμώνα, οι μέρες θυμίζουν άνοιξη που τα λουλούδια ανθίζουν και τα πουλάκια κελαηδάνε και οι άνθρωποι ζευγαρώνουν. Οι άνθρωποι γνωρίζουν άλλους ανθρώπους και ζούνε το πάθος. Ψέματα, δεν γνωρίζονται απαραίτητα. Συναντιούνται. Δεν είναι το ίδιο.
Ναι,δεν είναι το ίδιο. Κι αυτό το είχα πάντα ξεκάθαρο στο μυαλό μου. Μην μπερδεύεστε, κορίτσια, το πάθος κι η αγάπη δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο. Κανένα απ'τα δύο δεν προϋποθέτει το άλλο. Αλλά να η άνοιξη....η άνοιξη προϋποθέτει το πάθος.
2 σχόλια:
Η κόκκινη μελανοταινία μου θυμίζει το "Οι ζωές των άλλων" που το έχω δει τόσες φορές και κάθε φορά είναι τόσο έντονη και σχεδόν πάντα καταλήγει με δάκρυα.
(δεν είναι τέλεια τα δάκρυα με αυτό το "υ";)
αχ υπέροχη ταινία :)
μ'αρέσουν οι άνθρωποι που διαλέγουν όποια ορθογραφία τους αρέσει! τα δάκρυα είναι ωραία με υ,ναι. Δεν είναι απαίσιο το βράδι με ι?
Δημοσίευση σχολίου