Σήμερα πήγα στο στέκι με την Ε., όπως κάθε Κυριακή. Μόνο που σήμερα όποτε ήθελα να καπνίσω έπρεπε να βγαίνω έξω. Έκανα δύο τσιγάρα έξω με την Ε. κι ένα μόνη μου. Και δεν με πείραζε. Και σκέφτηκα πως,εντάξει,άμα μπορώ να συνηθίσω τον αντικαπνιστικό, μάλλον δεν υπάρχει τίποτα που να μη μπορώ να το συνηθίσω.
Βασικά να σας πω κι ένα μυστικό: όλα συνηθίζονται.
Κι όταν λέμε
όλα,εννοούμε
όλα.
Γιατί ρε παιδί μου είναι κι εκείνη η ατάκα που λέει damaged people are dangerous,they know they can survive. Ε η αλήθεια είναι πως we know it, and we can.
Επίσης
αυτή την ταινία πρέπει να τη δω.
2 σχόλια:
Όλα συνηθίζονται, καλά ή άσχημα ! Στην ιδιοσυγκρασία σου είναι αν θα τα δεχτείς και θα πας παρακάτω με αυτά ή θα αντιδράσεις...
Είναι ωραίο που δε σε σταματάει τίποτα όμως... κράτα το αυτό...
καλά το να τα δέχεσαι απλά είναι μια κάποια παθητικότητα..μπορείς και να αντιδράσεις και να πας παρακάτω,αλλά το θέμα είναι να προχωρήσεις με κάποιον τρόπο.
Που λες,ελπίζω να το κρατήσω. Πίστευα πως είναι εφηβικό θέμα και θα μεγάλωνα και θα μου περνούσε. Προς το παρόν δεν έγινε κάτι τέτοιο αλλά ντάξει μικρή είμαι ακόμα :Ρ
Καλώς ήρθες κιόλας!
Δημοσίευση σχολίου