Συζητούσαμε με το μπαλαρινάκι για αυτά τα πράγματα που σκεφτόμαστε χωρίς να ξέρουμε γιατί. Και για τις κινήσεις που κάνουμε χωρίς να ξέρουμε γιατί. Και γι αυτές τις συνήθειες που αποβάλεις με μεγάλη δυσκολία και τις ξανα-αποκτάς για πλάκα.
Και σκεφτόμουν πως όλα αυτά τα (ακατ)ανόητα είναι που μας κάνουν αυτές που είμαστε. Και που κάνουν όλους τους ανθρώπους αυτούς που είναι. Αυτά που δεν τα σκέφτεσαι,που τα κάνεις χωρίς να το καταλάβεις και που δεν τα πολυσυζητάς -εκτός αν έχεις κι εσύ το μπαλαρινάκι σου.
Είναι το δακτυλικό μας αποτύπωμα. Όπως ένα birthmark κάπου κοντά στο σβέρκο ή μια μελανιά στο χέρι που δεν ξέρεις από πού είναι κι είναι μοναδικά όλα αυτά. Κανείς δεν έχει το ίδιο birthmark κάπου κοντά στο σβέρκο, μόνο εγώ. Κανείς δεν έχει τις ίδιες μελανιές μ'εσένα. Κανείς δεν έχει τις ίδιες πληγές μ'εσένα, εκεί θέλω να καταλήξω.
Αυτό που μας κάνει όλους ξεχωριστούς είναι οι πληγές που έχουμε μόνο εμείς.
* fears sure built into every wall.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου