Οι απρόβλεπτοι άνθρωποι με εκνευρίζουν σχεδόν όσο με γοητεύουν.
Το πιο απ' τα δύο συναισθήματα θα επικρατήσει εξαρτάται απ' τις συνθήκες.
Κι απ' τους ανθρώπους.
Γιατί όλα εξαρτώνται απ' τους ανθρώπους.
Και καμιά φορά οι άνθρωποι είναι γοητευτικά πλάσματα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
5 σχόλια:
καμιά φορά, ναι. να 'ναι καλά οι άτιμοι.
μπίρι μπίρι είναι άνοιξηηηη :D
και τα λουλούδια ανθίζουν; :P
Νομίζω οτι τελικά γι'αυτό μας γοητεύουν: γιατί μας εκνευρίζουν και μας ξυπνάνε από την συναισθηματική γραμμικότητα που μας σερβίρουν οι υπόλοιποι τριγύρω ;)
αχ γι αυτό είναι ναι κι είναι συναρπαστικό για λίγο καιρό...αλλά μάλλον μόνο για λίγο καιρό. ξερω'γω, θα δούμε :)
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου