Κι η αδυναμία να βρεις κάτι να σε κάνει καλά είναι κι αυτή ενδεικτική του προβλήματος.
Γι αυτό χαίρομαι σήμερα, γιατί θυμήθηκα κάτι που είχα ξεχάσει:
πως ακόμα κι αν όλα τα άλλα αποτύγχαναν -που δεν έχουν αποτύχει, αλλά ακόμα και αν-
τότε θα τα κατάφερνε ο Δεληβοριάς.
Ο Δεληβοριάς πάντα τα καταφέρνει.
Όπως κι εγώ.
Όπως και όλοι μας.
Έχω ακόμα τη μνήμη μου
Τη μητέρα του στίχου μου
Και θα κλέψω ξανά την κλεμμένη φωνή
Τρέμει κάτω απ’ τα πράγματα το ρυάκι του ήχου μου
Τη μητέρα του στίχου μου
Και θα κλέψω ξανά την κλεμμένη φωνή
Τρέμει κάτω απ’ τα πράγματα το ρυάκι του ήχου μου
4 σχόλια:
ο Δεληβοριάς τα καταφέρνει!
ενώνει τα παράξενα σύμπαντα
σε κάνει και χαμογελάς όταν δεν πρέπει.. (αυτό είναι το μυστικό)
Να χαμογελάς στιγμιαία ενώ "δεν πρέπει", ναι είναι ωραία αίσθηση καικαμιά φορά πιστεύεις πως σε σώζει απ την παράνοια - ή απ' το οτιδήποτε. Αλλά δεν ξέρω, και το να γελάς συνεχώς, πρόβλημα κι αυτό. Στο λέω γιατί το κάνω πολύ καιρό τώρα, και κάπου στραβώνει το στόμα σου.
να γελάω συνεχώς?? στόχος ζωής!
κι ας στραβώσω ολόκληρος..
να γελάς.. και να σε βλέπουν!
να γελάς.. και να σ'ακούν!
να γελάς.. να σ'αγαπούν
Ναι, εσύ εννοεις να γελάς κ να το εννοεις,αυτό γαματο είναι κ δε σε στραβωνει κ στο ευχομαι να γελάς έτσι συνεχώς :)
Η προσποίηση στραβωνει.
Δημοσίευση σχολίου