"κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ'έκσταστη το δειλινό,
είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον"*
Θέ μου, ποιος ξέρει πόσα δειλινά έχω κοιτάξει.
Κι ακόμα τα κοιτάω κι αποθηκεύω θλίψη,αλλά,ξέρεις, απ'αυτή τη θλίψη την όμορφη που αν ήταν γυναίκα θα φορούσε ένα μαύρο φόρεμα με δαντέλα και θα'χε κόκκινα χείλη και θα'χε και το πιο μαγνητικό βλέμμα του κόσμου και θα την ερωτευόσουν -όλοι θα την ερωτευόντουσαν- γιατί η θλίψη είναι ελκυστική και απαραίτητη.
Η θλίψη είναι πανέμορφη αρκεί να 'χεις προμηθευτεί τα κατάλληλα βιβλία, ένα τετράδιο με κίτρινα φύλλα χωρίς γραμμές κι ένα μαύρο στυλό με υγρή μελάνη. Και μουσική. Γιατί η μουσική είναι η θλίψη όσων δεν πρόφτασαν ν'αγαπήσουν.* Και γιατί τίποτα δεν είναι πανέμορφο χωρίς μουσική. Και κανένας. Ουτέ καν- κανένας.
* ε Λειβαδίτης ντε.
* ε Λειβαδίτης ντε.
2 σχόλια:
"Γιατί η μουσική είναι η θλίψη όσων δεν πρόφτασαν ν'αγαπήσουν."
"όσων δεν έτυχε ν'αγαπηθούν" θα τολμούσα να παραφράσω
παράφρασε ελεύθερα!
Νομίζω πως το "δεν πρόφτασαν" είναι μάλλον πιο αισιόδοξο γιατί σημαίνει πως κάποια στιγμή όλοι θα αγαπηθούν απλώς δεν πρόλαβαν :)
Αλλά κι εγώ καμιά φορά παραφράζω,έτσι τα κάνεις όλα πιο πολύ δικά σου :)
Δημοσίευση σχολίου